Úrval - 01.04.1948, Qupperneq 111

ANNA OG SlAMSKONUNGUR
109
konungurimi bjó, var þannig í
sveit settur, að þangað mátti
komast utan frá gegnum hlið,
sem var mjög vandlega gætt.
Umhverfis aðsetur konungs
voru syllugarðar, þar sem appel-
sínu- og eplatré uxu í dýrindis
skrautkerum. Alla vega litar
vatnaliljur uxu í postulínskrukk-
iim, og hvarvetna voru gjósandi
gosbrunnar, og í tjörnum um-
hverfis brunnana syntu gull- og
silfurlitir fiskar, sem glitruðu
eins og gimsteinar.
Frá konungshöllinni lágu
göng til kvennabúrsins, en í
kvennabúrið mátti enginn stíga
f æti nema konungurinn og prest-
amir, sem komu þangað til guð-
rækiiðkana. Mongkut konungur,
sem var frjálslyndari en fyrir-
rennarar hans, leyfði stundum
hjákonum að fara út úr kvenna-
búrinu, ef mikið lá við, eins og
f. d. þegar lík foreldra þeirra
var brennt. En í augum flestra
hjákvennanna var höllin heim-
urinn — heimur kvenna, en inn-
an veggja hennar voru níu þús-
und konur.
Innan hallarinnar var kon-
ungurinn ímynd sólarkringlunn-
ar, sem allt snerist um. Athafn-
ir hans í það og það sinnið, sögðu
fyrir um athafnir kvennanna í
kvennabúrinu. Hann fór á fæt-
ur klukkan fimm á morgnana,
og sama gerði líka flest af hirð-
fólkinu. Þegar hann hafði snætt
fábrotinn árbít, sem konur þær,
er þjónað höfðu honum til sæng-
ur um nóttina, færðu honum,
hvarf hann til einkamusteris síns
til guðrækiiðkana.
Að bænagerðinni lokinni, fékk
hann sér morgunblund, og hafði
þá nýjan kvennahóp hjá sér.
Þær, sem höfðu þjónað honum
um nóttina, voru látnar fara,
og var þjónustu þeirra ekki
beiðst í tvær vikur eða jafnvel
mánuð, nema konungi hefði fall-
ið einhver þeirra sérstaklega vel
í geð.
Þegar hann vaknaði, var hon-
um borinn morgunverður, og í
þetta sinn með mikilli viðhöfn.
Tólf konur krupu á gólfinu fyr-
ir framan silfurföt, sem á voru
12 tegundir matar — súpur,
kjöt, veiðibráð, fuglar, fiskur,
grænmeti, kökur, mauk, krydd,
sósur, ávextir og te. Hvert fat
var borið fyrir æðstu frúna, en
hún tók silfurlokið af og bragð-
aði á réttinum eða virtist bragða
á honum. Síðan skreið hún á
hnjánum með fötin að borði
konungsins og setti þau, eitt í
einu, fyrir framan hann.