Úrval - 01.04.1948, Síða 112

110
ÚRVAL
Konungur gerði þessu lostæti
lítil skil. Meðan hann var í
Búddaklaustrinu hafði hann
vanizt óbrotnu mataræði, og
hann gerði sig ánægðan með
skál af soðnum rísgrjónum.
Meðan á morgunverði stóð,
ræddi hann oft við Önnu um
dægurmál, amerísku borgara-
styrjöldina, leiðangur Napóleons
til Mexíkó og þess háttar.
Anna gat ekki annað en dáðzt
að vitsmunum konungsins. Hún
áleit, að hann væri gagnmennt-
aðasti þjóðhöfðingi þeirra tíma,
bæði í Asíu og Evrópu. En henni
hraus oft hugur við tortryggni
hans gagnvart fólki. Hann bar
ekki traust til nokkurs manns.
Þegar Anna reis upp til varnar
einhverjum vini sínum, taldi
hann víst, að hún gerði það með
eigin hag fyrir augum. „Pening-
ar, peningar, peningar! Það er
hægt að fá allt fyrir peninga,“
hreytti hann út úr sér, eins og
vinir hennar hefðu mútað henni
til þess að verja málstað þeirra.
Eftir morgunverðinn sat kon-
ungurinn við lestur eða skriftir
í nokkrar klukkustundir. Ef
hann rakst á orð, sem hann
skildi ekki eða vakti forvitni
hans, sendi hann heilan hóp am-
bátta eftir Önnu. Venjulega
voru þetta tæknileg eða vísinda-
leg orð, sem ekki voru í orða-
bókinni, og Anna skildi ekki
heldur. Konungurinn varð ævin-
lega reiður, þegar hún gat ekki
sagt honum þýðingu þeirra. Þeg-
ar svo bar við, horfði hann reiði-
lega á hana og sagði: „Hvers
vegna vitið þér þetta ekki? Það
er augljóst, að þér eruð ekki
vísindalega menntuð!“ Og þar
sem hann þóttist ekki hafa náð
sér niðri á henni eins og hann
óskaði, bætti hann við: „Jæja,
þér eruð nú ekki annað en kona,
þegar öllu er á botninn hvolft.
Þér megið fara.“
Tvisvar í viku, um miðnætti,
sat hann leynifund San Luang
(konunglega rannsóknarréttar-
ins). Anna gat aldrei gert sér
ljósa grein fyrir þessum myrkra-
fundum hins leynilega rannsókn-
arréttar, því að hún var aldrei
viðstödd, og enginn minntist á
þá við hana. En eftir því sem
tímar liðu, komst hún ekki hjá
að frétta ýmislegt. San Luang
rannsóknarétturinn var þögull,
lævís og slægur. Það var ekki
opinber ransóknarréttur eins og
í Rómaborg eða leynilegur eins
og á Spáni. San Luang starfaði
án vitna og fyrirvaralaust,
hann rændi fólki, en handtók