Úrval - 01.04.1948, Page 117

Úrval - 01.04.1948, Page 117
ANNA OG SlAMSKONUNGUR 115 um hallarinnar, sízt þetta barn. Fa-ying opnaði augun. Anna þrýsti litlu stúlkunni að brjósti sér, Fa-ying hjúfraði sig að henni og andvarpaði, og lá svo kyrr í faðmi hennar. Anna lok- aði augunum, til þess að reyna að hemja tárin. Fa-ying var dáin. Ein af fóstrunum bað Önnu að fara á fund konungsins og segja honum tíðindin. Engin þeirra þorði að segja honum, hvernig komið var. Anna færðist undan, en lét að lokum tilleiðast. Hirðmenn fylgdu henni til konungsins. Þegar Anna gekk inn í herbergið, var hún að velta því fyrir sér, hvernig hún ætti að segja frá tíðindunum. Henni tókst ekki að finna orðin, sem hún leitaði að, og hún þurfti heldur ekki á þeim að halda. Hann las fréttina í svip hennar, huldi andlitið í höndum sér og grét sáran. Þessi harðneskju- legi maður, sem stundum virtist ekki hugsa um annað en sjálfan sig, grét nú eins og barn. Hvað gat hún sagt? Hún sat aðgerðarlaus, en vildi þó ekki fara og skilja konunginn einan eftir með sorg sína. Enginn annar hafði þorað að koma inn í herbergið með henni. Það var orðið áliðið dags og kvöldsólin varpaði geislum sínum inn um gluggana. Konungurinn huldi andlitið í höndum sér, harmaði barn sitt og kallaði á það með gælunöfnum eins og það sæti á hnjám hans og gæti heyrt til hans. Tárin flóðu niður vanga Önnu, þegar hún hlustaði á hann. Þannig sátu þau í klukku- stund, án þess að talast við. Þessa stund voru þau ekki ensk kennslukona og austurlenzkur- einvaldur, heldur maður og kona, sem grétu saraan yfir fall- egu barni, sem þau höfðu bæði unnað. Eftir dauða Fa-ying naut Anna enn meiri hylli hjá kon- unginum en fyrr. Áreksturinn, sem varð á milli þeirra, þegar hún neitaði að búa í kvennabúr- inu, var löngu gleymdur. Hann sæmdi hana aðalstign og gaf henni dýrindis demantshring. Hún kærði sig ekki um gjafir og metorð, því að hún óttaðist, að slíkt kynni að vera upphafið að skerðingu sjálfstæðis síns. Hún myndi hafa tekið launahækkun með þökkum, en slíkt stóð ekki til boða. En hún vildi ekki særa konunginn og því veitti hún hringnum viðtöku.
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112
Page 113
Page 114
Page 115
Page 116
Page 117
Page 118
Page 119
Page 120
Page 121
Page 122
Page 123
Page 124
Page 125
Page 126
Page 127
Page 128
Page 129
Page 130
Page 131
Page 132

x

Úrval

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.