Úrval - 01.04.1948, Blaðsíða 129

ANNA OG SlAMSKONUNGUR
127
skapi mínu, enda þótt ég virði
yður. En samt sem áður ættuð
þér að fá að vita, að þér eruð
erfið kona, erfiðari en flestar
konur. En þér gleymið því og
komið aftur í þjónustu mína,
því að traust mitt á yður eykst
með hverjum deginum. Verið
þér sælar.“
Anna gat ekki svarað. Augu
hennar voru full af tárum. Hún
gerði sér ljóst, að það, sem hún
hélt einu sinni að væri ómögu-
legt, hefði skeð. Hún og kon-
ungurinn voru meira en hús-
bóndi og hjú, konungur og
kennslukona — þau voru vinir.
Nokkrum dögum síðar, 5. júlí
1867, fóru Anna og Louis frá
Bankok. Fjöldi vina fylgdi þeim
til skips. Þegar þau Louis voru
orðin ein, horfðu þau til lands,
unz ströndin var orðin að
mjórri, grárri rák.
O
Anna fór aldrei aftur til Síam.
Ári eftir brottför hennar, and-
aðist konungurinn.
En Anna hafði nóg að sinna
í hinu nýja lífi sínu. Eftir að
hún hafði komið Louis í skóla
í Englandi, fór hún til Ameríku
samkvæmt læknisráði. Fyrsta
ritgerð hennar um dvöl sína við
hirð Mongkuts konungs birtist í
júnímánuði 1869, en síðar rit-
aði hún tvær bækur, Enska
kennslukonan við síömsku hirð-
ina og Kvennabúrið. Hún varð
brátt mjög eftirsótt til fyrir-
lestrahalds.
Þrjátíu árum eftir brottför
hennar frá Síam, kom Chula-
longkorn konungur til London
og þá hitti Anna Leonowens hinn
fræga nemanda sinn aftur.
Konungurinn hafði þá setið
að völdum í 29 ár. Hann var al-
varlegur, stilltur og einbeittur
maður, enda hafði hann fengið
miklu framgengt, þrátt fyrir
harðvítuga andstöðu. Hann
hafði lagt niður hinn forna sí-
amska sið, að menn krypu á
kné eða fleygðu sér til jarðar
í lotningarskyni, og hann hafði
skert forréttindi aðalsins að
mun. Hann hafði barizt fyrir
umbótum, sem myndu leiða til
afnáms þrælahaldsins, er tímar
liðu. Skólar höfðu verið reistir
um allt landið og trúboðar höfðu
verið hvattir til að setja á
stofn sjúkrahús. Dómstólarnir
höfðu og verið endurskipulagðir.
Ungir menn voru sendir utan
til náms, og kennarar frá
Evrópu og Ameríku voru fluttir
til landsins. Síamsbúar voru
þegar farnir að hafa orð á því,