Úrval - 01.12.1949, Blaðsíða 26

Euiskur vísindamaður telur allar líkur á,
að þeim sem nú eru innan við
þrítugt muni gefast —
Lengra líf í fullu fjöri,
Grein úr „The Strand“,
eftir Jolm Iangdon-Davies.
"C'YRIR þrjátíu árum, þegar
ég var tvítugur, fannst mér
ég mundi eiga eftir tíu ár í fullu
starfsfjöri; þó að mér auðnað-
ist kannski að ná fertugs eða
jafnvel fimmtugsaldri, mundi
það verða hálfsteingert líf, sjálf-
um mér til lítillar gleði og öðr-
um til ama.
Nú, þegar ég er fimmtugur,
finnst mér ég eygja möguleika
til að verða jafnungur eftir
þrjátíu ár og ég er nú.
Þetta er ekki ölkjarkur mið-
aldra manns. Undir þessa bjart-
sýni renna traustar stoðir vís-
indanna á allar hliðar. Ellin er
á undanhaldi, á því er enginn
vafi.
Meðalaldur þjóðarinnar fer
stöðugt hækkandi, ekki einung-
is vegna fækkandi barnsfæð-
inga, heldur af því að fólk deyr
ekki eins ungt og áður. Árið
1901 voru tvær og hálf miljón
Breta yfir sextugt; nú eru þeir
sex og hálf miljón. Árið 1971
verða fleiri Bretar yfir sextugt
en undir fimmtugu. Eftir tutt-
ugu ár mun það verða talið eitt
af undarlegustu sérkennum okk-
ar sem nú lifum, að við miðuð-
um lok starfsævinnar við sex-
tugt eða hálfsjötugt.
Það er mikið unnið að því á
rannsóknarstofum vísindanna að
finna hvernig mennirnir geti lif-
að lengur og hvernig þeir geti
verið ungir alla ævi. Ellihrum-
leik og ellisjúkdómum er nú orð-
ið eins mikill gaumur gefinn og
barnasjúkdómum, og hefur al-
þjóðamáli læknavísindanna af
þeim sökum áskotnazt tvö ný
orð: gerontology, eða ellirann-
sóknir og geriatrics, eða elli-
lækningar.
Segja má, að vandamál ellinn-
ar séu tvennskonar, því að or-
sökum ellinnar má með nokkr-
um rétti skipta í tvennt. Annars
vegar er hin ónáttúrlega eill-