Úrval - 01.12.1949, Blaðsíða 83

1 SLÖNGUBÆLI BUTANTAN 1 BRAZILlU
unga, og er bit þeirra eitrað allt
frá fæðingu.“
„Já, en ef maður er nú ekki
viðstaddur þegar hin ánægju-
lega fjölgun fjölskyldunnar á
sér stað?“
„Þá eru ýmsar aðrar leiðir til
að þekkja þær í sundur. Hér í
Ameríku eru allar eiturslöngur
með tvær nasaholur, en hinar
með eina. Þær eitruðu hafa lít-
ið sporöskjulagað sjáaldur eins
og kettir, en hinar kringlótt.
Þær eitruðu eru með hreistur
á höfðinu, en hinar með bein-
plötur. Þær meinlausu eru snar-
ar í snúningum, en þær eitruðu
eru rólyndar í vitund um mátt
sinn og höggva ekki nema troð-
ið sé á þeim eða komið of nærri
þeim. Þær eitruðu hafa langar,
oddhvassar, íbognar höggtenn-
ur, en tennurnar í hinum eru
hrjúfar líkt og tennur í fiski.
En þær geta bitið illa með
þeim.“
Eins og til áherzlu orðum
sínum stakk maðurinn annarri
hendinni í jakkavasann og dró
upp litla slöngu sem hafði
hjúfrað sig þar á meðan á sam-
talinu stóð. Hún vafði sig blíð-
lega um hönd hans, og var síð-
an stungið í vasann aftur.
Ég kvaddi nú manninn í
81
hvíta kyrtlinum og fór inn í
safn Butantan stofnunarinnar,
þar sem maður getur séð fugla-
köngulær, sem stöJckva á menn
og höggva baneitruðum bit-
krókum í mann á broti úr sek-
úndu. Þar gaf einnig að líta
stækkaðar myndir af smádýrum,
meinvættum, sem skríða undir
neglurnar á manni og verpa þar
eggjum, sem valda kýlum, og
örsmáum mýflugum, sem valda
stórum, ólæknandi sárum á fót-
unum. Afhöggnir limir í spíri-
tus gáfu til kynna, að myndirn-
ar af þessu voru ekki ýktar.
Meðan ég var að virða fyrir
mér safngripina, ræskti sig
einhver fyrir aftan mig. Ég
sneri mér við og sá snyrtilegan,
dökkhærðan mann í hvítum
læknakyrtli.
„Afsakið að ég ávarpa yður,“
sagði hann, „ég heiti Otto Bier
og er forstjóri þessarar stofn-
unar. Ég sé, að þér eruð með
kvikmyndavél í hendinni."
Ég leit sakbitinn á vélina og~
því næst á forstjórann. „Er
bannað að taka myndir hér?“
spurði ég. Það er aldrei að vita,
hvar njósnahræðslan gerir vart
við sig.
„Nei, þér megið taka eins mik-
ið af myndum og yður lystir,“