Úrval - 01.12.1949, Blaðsíða 108

106
ÚRVAL
klukknahljóminn, kom honum
í hug setning eftir Palstaff, og
hún varð til þess að skapa bók-
inni form og titil: „Við höfum
heyrt miðnæturklukkurnar,
Shallow". Frá því augnabliki
varð hann altekinn af sögunni
The Chimes.
Hann lauk við The Chimes
hinn 3. nóvember og var þá all-
ur í tárum. „Allar tilfinningar
mínar og ástríður eru tvinnaðar
saman í henni“, sagði hann, og
hélt af þeim ástæðum, að hann
hefði skrifað „stórkostlega bók,
sem tekur Jólaævintýrinu langt
fram“.
Hann var svo hrærður út af
sögunni að hann gerði sér ferð
til London, til þess að athuga
prófarkir af henni og lesa hana
fyrir nokkra einkavini sína.
Upplesturinn fór fram í í-
búð Forsters. Viðstaddir voru
nokkrir vinir Dickens, þar á
meðal Carlyle, Maclise, Stan-
field og Macready; og Dickens
skýrði svo frá sigri sínum: „Ef
þú hefðir séð Macready í gær-
kvöldi, þar sem hann sat á legu-
bekknum og grét meðan ég las,
þá hefðir þú fundið eins og ég,
hvað það er að hafa vald.“ Vit-
undin um að hann hefði slíkt
vald, varð til þess að stytta líf
hans nokkrum árum seinna.
Þegar Dickens kom heim úr
utanför sinni, var það honum
ekki lítið gleðiefni, að The
Chimes skilaði miklu meiri
hagnaði en Jólaœvintýri hafði
gert. Þó varð ekki úr því
að hann fylgdi sigrinum eftir
með nýrri skáldsögu, heldur fór
hann að ráðgera útgáfu nýs
vikurits, sem átti að halda á
lofti hinni bjartsýnu lífsskoðun
hans. Hann hugðist kalla þetta
rit sitt The Cricket, en Forster
fékk talið hann af þessu áformi.
En skömmu seinna datt honum
í hug að ráðast í enn stórkost-
legra fyrirtæki, en það var dag-
blað, er átti að verða keppinaut-
ur The Times; berjast fyrir rót-
tækum umbótum og vera mál-
gagn framfaranna. Fyrri hug-
mynd hans komst ekki í fram-
kvæmd að öðru leyti en því, að
næsta jólabók hans hét The
Cricket on the Hearth. Hún
kom út 1 desember 1845 og seld-
ist helmingi betur en fyrirrenn-
ari hennar.
Nýja blaðið, sem hlaut nafn-
ið The Daily News, skyldi gefið
út og að nokkru leyti kostað af
útgefendunum Bradbury og Ev-
ans, og Dickens voru á sífelldum
þönum til að undirbúa útkomu
þess. Hann sneri sér til beztu
gagnrýnendanna, beztu stjóm-
málaritstjóranna, beztu frétta-
mannanna o. s. frv. og bauð
þeim betri kjör en þeim stóðu
til boða annarsstaðar. Hann
bauð sjálfum sér líka 2000 pund
í ritstjóralaun á ári, og tók boð-
inu, enda þótt Bradbury og
Evans hefðu stungið upp á 1000
pundum.
Hvort sem útgefendunum hef-
ur gramizt þessi kaupkrafa
Dickens eða annað ráðríki hans,