Úrval - 01.12.1949, Blaðsíða 105

ÆVISAGA DICKENS
103
til, herra Putnam, þeir eru það
allir!“ hrópaði hann. „Ég hef
varla hitt nokkurn mann, síðan
ég kom hingað, sem er ekki
mesti maður landsins."
Dickens eignaðist marga vini
í Bandaríkjunum, en álit hans
á íbúum landsins kemur bezt
fram í bréfi til manns nokkurs,
sem spurði hann, hvort hann
þekkti nokkurn í New York:
,,Ég þekki engan amerískan
,,gentleman.“ Guð forði mér frá
að setja saman þessi tvö orð.“
A ferð og flugi.
Énginn Englendingur hefur
orðið jafn innilega feginn heim-
komunni til föðurlandsins og
Dickens. Engar tilfinningar eru
líkar geðhrifum heimkomunnar;
rigningin verður yndisleg, ang-
an þokunnar sæt og óhreinindin
og dimman himnesk fyrirbrigði.
Dickens þaut frá einum vini sín-
um til annars, frá sér numinn
af gleði.
I fyrstu gat hann ekki hamið
sig við ritstörfin, heldur eyddi
dögunum í leik við börn sín og
flakk með Porster, en eftir hálf-
an mánuð var hann tekinn til
við að skrifa ferðaminningar
frá Ameríku.
Það voru ekki margir Amer-
íkumenn, sem urðu hrifnir af
þessari bók hans, American
Notes, og kann það að hafa staf-
að af því, að líkast var sem við-
horf höfundarins væri afstaða
siðaðs manns til villimanna, og
vingjarnleiki hans bætti ekki úr
skák, heldur þvert á móti. En
áður en árið var liðið, var hann
byrjaður á að semja skáldsögu
um lífið í Bandaríkjunum, og
sé hægt að segja að ferðasagan
fengi kaldar viðtökur, þá er
óhætt að fullyrða, að skáldsög-
unni hafi verið tekið með full-
kominni andúð. Enda var það
engin furða, því að í Chuzzlewit
var Ameríkumönnum lýst sem
höfðingjasleikjum, vindhönum,
hræsnurum, lygurum, gorturum,
svikurum, föntum, morðingjum
og fábjánum. Dickens sagði:
„Martin (Chuzzlewit) hefur
gert alla handan við hafið kol-
brjálaða.“
Englendingar tóku skopið
ekki eins nærri sér, en ef dæma
skal eftir sölu bókarinnar, þótti
þeim það ekki nógu smellið, því
að bókin seldist ekki nærri eins
vel og Pickwick eða Nickleby.
Dickens, sem áleit að Martin
Chuzzlenit væri miklu fremn
fyrri skáldsögum sínum, varð
fyrir miklum vonbrigðum.
Vonbrigði hans urðu enn
meiri, þegar næsta bók hans,
Jólaœvintýri, kom út, því
að á þeirri útgáfu varð tap.
Hann samdi þessa stuttu sögu
haustið 1843, þegar hann var
að skrifa Chuzzlewit, og hann
varð altekinn af henni. Hann
„grét og hló og grét aftur“ þeg-
ar hann var að skrifa hana, og
efnið kom honum í svo mikið
uppnám, að hann „gekk um
dimm Lundúnastræti, oft
fimmtán eða tuttugu mílna