Úrval - 01.12.1949, Blaðsíða 16

14
TJRVAL
bylgja um Áka. Einhver tekur
undir orð hans: Alveg rétt,
þetta er nóg, og svo standa þau
öll upp.
Áki fylgir föður sínum niður
stigann, og þegar þeir koma út
á götuna, leiðir hann föður sinn,
án þess að hann taki eftir því,
á bílstöð og hvíslar heimilis-
fanginu að bílstjóranum, og svo
stendur hann alla leiðina á aur-
brettinu til að gæta þess, að
ekið sé í rétta átt. Þegar ófarn-
ar eru aðeins fáeinar húslengd-
ir, áður en þeir koma heim,
óskar Áki sér heim aftur — og
svo liggur hann aftur á botni
slagbekksins í eldhúsinu og
heyrir bílinn nema staðar á
götunni fyrir utan, og það er
ekki fyrr en bíllinn fer aftur af
stað, sem hann heyrir, að það
var ekki sá rétti; þessi bíll nam
staðar fyrir framan húsið við
hliðina. Rétti bíllinn er þá enn
á leiðinni, hann hefur kannski
lent í umferðarstöðvun einmitt
við síðustu þvergötuna, eða
hann hefur kannski orðið að
nema staðar vegna hjólreiða-
manns, sem dottið hefur af baki,
já, það getur margt komið fyr-
ir bíla.
En að lokum kemur bíll, sem
virðist vera sá rétti. Nokkuð
álengdar hægir hann á sér, hann
rennur hægt fram hjá næsta
húsi og stanzar með dálitlum
hvin fyrir framan rétt hús. Hurð
er opnuð, hurð er skellt aftur,
einhver flautar meðan hann
glamrar í peningum. Faðir hans
er ekki vanur að flauta, en hver
veit? Hví skyldi hann ekki geta
tekið upp á því að flauta? Bíll-
inn ekur af stað og brunar fyrir
hornið, og svo verður allt hljótt
úti á götunni. Áki hlustar af öll-
um mætti eftir hljóði neðan úr
stiganum, en hurðin lokast ekki
eftir neinum, sem kemur inn.
Aldrei kemur smellurinn, sem
heyrist, þegar kveikt er á gang-
ljósinu. Aldrei heyrir hann fóta-
tak á leið upp stigann.
Af hverju fór ég svona
snemma frá honum, hugsar Áki,
ég hefði vel getað fylgt honum
alveg að dyrunum, úr því að við
vorum komnir svona nærri hvort
eð var. Nú stendur hann auðvit-
að þarna niðri og er búinn að
týna lyklinum og kemst ekki inn.
Nú verður hann kannski reiður
og fer burtu og kemur ekki aft-
ur, fyrr en hurðin verður opn-
uð snemma í fyrramálið. Og
hann getur ekki flautað, annars
mundi hann auðvitað flauta á
mig eða mömmu, svo að við