Úrval - 01.12.1949, Blaðsíða 27

LENGRA LlF I FULLU FJÖRI
25
lirörnun af völdum sjúkdóma,
sem hægt er að fyrirbyggja. Til
skamms tíma var það talið eðli-
legt, að menn sem næðu sextugu
eða sjötugu væru heyrnarsljóir,
sjóndaprir, brjóstveikir og meira
eða minna stirðir í öllum liðum.
Gigt er ekki sjúkdómsheiti, sem
oft sést á dánarvottorðum; en
enginn sjúkdómur, sem þjáir
mannslíkamann, veldur eins
miklum og tíðum örkumlum og
gigtin.
En við Mayo-sjúkrahúsið í
Ameríku, sem er eitt merkasta
sjúkrahús í heimi, hefur lækni
einum, dr. E. C. Kendall, tekizt
að vinna úr nýrnahettunum efni,
sem hlotið hefur nafnið „E-
efni“*). Dr. Hench, annar lækn-
ir við sama sjúkrahús, skýrir
frá því að hann hafi gefið þetta
efni fjórtán sjúklingum með
langvinna liðagigt. Eftir fáeina
daga brá svo við hjá öllum sjúk-
lingunum, að „verkir og stirð-
leiki í liðunum minnkuðu og
eymsli og verkir í vöðvum
hurfu“. Nýrra tíðinda af þessu
lyfi má vænta á næstu mánuð-
um, en þess mun nokkuð langt
að bíða, að gigtarsjúklingar al-
*) Sjá ,,Nýtt Iyf við liðagigt" I
4. hefti Urvals þ. á.
mennt njóti góðs af því, það
er erfitt og dýrt í framleiðslu
og tilraunum með það hvergi
nærri lokið. En menn eru von-
góðir um, að verulegs árangurs
sé nú loks að vænta í barátt-
unni við gigtina.
Annað dæmi er krabba-
meinið. Fleiri deyja nú úr
krabbameini en fyrir nokkrum
áratugum, en það er eingöngu
af því, að fleiri komast nú á
krabbameinsaldurinn en áður.
Baráttan gegn krabbameininu er
háð á mörgum vígstöðvum, og
miklu til kostað, og margt bend-
ir til, að á næstu tíu árum muni
mennirnir hrósa sigri yfir þess-
um vágesti á sama hátt og þeir
hafa hrósað sigri yfir bólusótt,
taugaveiki, malaríu, kóleru og
sýfilis.
En hvað um náttúrlega elli-
hrörnun, sem deyfir og slekkur
lífslogann jafnvel þó að engir
sjúkdómar komi til? Við höfum
hingað til talið sjálfsagt og
eðlilegt, að líkaminn slitni með
aldrinum. Þó eru engar ótví-
ræðar sannanir til fyrir þessari
svartsýni. í dýraríkinu er elli-
hrörnun undantekning en ekki
regla. Skordýrin eru í eins fullu
f jöri á dánardægri sínu og þeg-
ar þau skriðu úr púpuskurninu.