Úrval - 01.12.1949, Blaðsíða 48
46
ÚRVAL
sneri sér svo að okkur. „Það
eru sumar bækur eins og þessi,
sem ég vildi næstum óska að ég
hefði ekki lesið. Margar dyr
ánægju eru mér lokaðar nú, en
þær standa ykkur öllum opnar!“
Hann hafði mikla trú á lestri
utan skólabóka. ,,Ef ég ætti að
setja fram allar ráðleggingar
mínar í einu orði,“ sagði hann
einu sinni, „mundi það vera
glefsur. I sérhverju bókasafni
bíður ykkar allt það bezta, sem
hefur verið hugsað, skynjað og
sagt í heiminum. Bragðið á því,
glefsið í það. Kíkið í margar
bækur, lesið glefsur hér og þar.
Takið svo með ykkur heim og les-
ið betur þær bækur, sem tala til
ykkar, sem vekja áhuga ykkar.
Hvernig mundi ykkur falla að
lifa á annarri öld, eða í öðru
landi?“ hélt hann áfram. „Hví
ekki að lifa um stund í Frakk-
landi á tímum byltingarinnar ?“
Hann þagnaði og skrifaði á töfl-
una: Tále of Two Cities — Dick-
ens. „Eða austur í Gyðingalandi
á blómaskeiði rómveskra keis-
aradæmisins ?“ Hann skrifaði:
Ben-Húr — Wallace. Hann lagði
frá sér krítina. „Sá sem les, lifir
mörgum lífum. Sá sem les ekki,
gengur um þessa jörð með bund-
ið fyrir augun.“
Veturinn leið alltof fljótt.
Síðasta morguninn í skólanum
ákvað bekkurinn skyndilega að
halda bókmenntalegt kveðju-
samsæti fyrir Stone, þar sem
flutt yrðu kvæði og fleira, sam-
ið í tilefni dagsins.
Einn okkar byrjaði á kvæði,
sem hann kallaði „Kveðja“. Við
lögðum höfuðin í bleyti, bættum
við ljóðlínum hver sem gat, svo
að úr varð alllangur bragur. Svo
stakk annar upp á, að við
semdum skopstælingu, og við
tókum brag Gilberts og Sulliv-
ans „Lögreglumaðurinn á ekki
sjö dagana sæla“, og við breytt-
um honum í „Veslings Wilmer
á ekki sjö dagana sæla“. Þegar
skopstælingunni var lokið, söng
bezti söngmaðurinn í bekknum
hana við raust, og við æptum
af kæti.
Að áliðnum degi, þegar Stone
gekk hægum skrefum inn í
stofu 318, leiddum við hann til
sætis á fremsta bekk. Þið mun-
ið eftir gömlu skólabekkjunum
með skáhallri plötu og áföstu
sæti, sem maðurvarð að smeygja
sér í frá hlið. Stone var langur
og beinastór og varð að skjóta
út fótunum til beggja hliða.
Einn úr bekknum settist í
kennarastólinn og hóf að flytja