Úrval - 01.08.1951, Síða 71

HVl HNEIGJAST SUMIR UNGLINGAR TIL AFBROTA ?
69
iinar eru jafnóvæntar. Afbrota-
unglingurinn er ekki afsprengi
líkamlegra sjúkdóma eða veikl-
unar. Það er „lítill sem enginn
munur á almennri heilbrigði
hinna tveggja hópa“. Að einu
undanteknu: handtak afbrota-
unglingsins er fastara, ber vott
um meiri lífsþrótt.
Hér kemur önnur óvænt nið-
urstaða: „Það er athyglisverður
munur á góðum og slæmum
drengjum að því er snertir heil-
brigði á taugum.“ Og hver er
munurinn? Fleiri góðir dreng-
ir sýna merki taugaveiklunar
en slæmir!
Hvernig er svo gáfnafar af-
brotaunglingsins ? Skýrslan sýn-
ir, að tregar gáfur eru ekki sam-
kenni afbrotaunglinga. Sumar
greinar gáfnaprófs leystu þeif
ver af hendi en jafnaldrar
þeirra, en aðrar betur. Af þús-
undum prófa á ,,handlagni“
sannfærðust Glueckshjónin um
það, að afbrotaunglingar eru
þar jafnöldrum sínum heldur
fremri.
En hvar er þá að finna þá
eiginleika, sem mestu ráða um
afbrotahneigðina ? 1 lunderni og
tilfinningalífi. Tilfinningar okk-
ar ráða meiru um mótun skap-
gerðar og hegðunar en heilinn.
Við rannsókn á þessum eiginleik-
um er notað svonefnt Ror-
schachpróf, sem sálfræðingar
telja máttugt tæki til að kanna
tilfinningalífið. Með aðstoð tíu
blekbletta á spjaldi dregur könn-
uðurinn fram leyndustu hrær-
ingar í huga drengsins. Hvaða
hugsanir vekja þessir margvís-
lega löguðu blekblettir hjá hon-
um. Með því að segja það opnar
drengurinn innsýn í dýpstu hug-
arfylgsni sín.
Könnuðirnir komust að því,
að frá blautu barnsbeini hefur
afbrotaunglingurinn átt erfitt
með að „hugsa og breyta eins
og aðrir“, sem merkir, að hann
skortir það sem við köllum heil-
brigða skynsemi (common
sense). Honum virðist að eðlis-
fari vera ókleift að beita rök-
réttri hugsun við lausn nokkurs
vandamáls; „félagslegar kröf-
ur“ hans eru þar þrándur í götu.
Þessar „félagslegu kröfur“ eru
ásetningur hans að fá fram-
gengt, ekki rétti sínum og skoð-
unum, heldur vilja sínum. Hann
heimtar að fá vilja sinn án til-
lits til þess hvað aðrir segja eða
hugsa. Undirgefni er andstæð
eðli hans. Eins og af eðlis-
hvöt neitar hann að hlýða nokkr-
um reglum. Þetta er mikilvægt