Úrval - 01.08.1951, Side 91

ÞEGAR HJARTAÐ RÆÐUR
89'
um, snerist hún gegn Soffíu af
fullum fjandskap. Soffía vissi,
að hún yrði aldrei tekin í sátt,
og þá hefur hún sennilega kraf-
izt þess, að Maurice gerði alvöru
úr því að kvænast sér.
Mánuði eftir giftinguna héldu
Dupinhjónin veizlu í tilefni af
trúlofun systur Soffíu. Það var
mikið fjör í samkvæminu og
unga fólkið skemmti sér við söng
og dans.
Þegar dansinn stóð sem hæst,
hvarf Soffía hljóðlega inn í her-
bergi sitt. Skömmu seinna fór
Lucia systir hennar inn á eftir
henni og kom eftir stundarkorn
út aftur hrópandi: „Maurice!
Maurice- Þú ert búinn að eign-
ast dóttur!“
„Hún á að heita Áróra, í höf-
uðið á móður minni,“ sagði hann.
Þannig fæddist stúlkan. sem
síðar varð fræg, undir nafninu
George Sand, fyrsta dag júlí-
mánaðar árið 1804.
*
Þegar Maurice fór loks með
fjölskyldu sína á fund móður
sinnar, var margt breytt. Þau
höfðu búið við skort og voru
hrjáð af sjúkdómum, því að þótt
móðir Maurices væri auðug
kona, hafði hún ekki veitt þeim
neina hjálp. Soffía hataði hana.
En nú var svo komið fyrir þeim,
að þau urðu að leita á náðir
hennar, hvort sem þeim líkaði
það betur eða verr.
Frú Dupin átti líka að sínu
leyti í miklu sálarstríði. Hún ótt-
aðist, að hún myndi bíða ósigur
fyrir ungu og fögru konunni,
sem hafði getað haldið í son
hennar í átta ár, og það án þess
að vera gift honum. Og þegar
þau höfðu gifzt að lokum, hafði
það líka verið mikið áfall fyrir
hana.
En þegar f jöskyldan ók í hlað,
fór allt á annan veg. Tilfinning-
arnar náðu tökum á frú Dupin.
Hún faðmaði son sinn að sér,
kyssti Soffíu og tók Áróru litlu
í fangið. Þessi dýrð stóð þó
ekki lengi. Tengdamóðirin og
tengdadóttirin gátu brátt ekki
leynt andúðinni, sem þær höfðu
hvor á annarri.
Soffía fór að leggja áherzlu á
skrautlegan klæðaburð, bæði til
þess að gera sig eftirsóknar-
verðari í augum Maurices og
líka til þess að skaprauna gömlu
konunni.
En þá kom fyrir atvik. sem
varð til þess að draga úr úlf-
úðinni. Maurice datt af hestbaki
og lézt af afleiðingum slyssins.
Konurnar tvær sameinuðust í
sorginni, en jafnframt hófst
togstreita um Áróru. Ef amman
sagði telpunni að gera eitthvað,
var segin saga að Soffía lét
hana gera eitthvað þveröfugt.
Telpan varð einskonar pendúll
milli þeirra; laðaður í eina átt
af kyrrlátum styrk ömmunnar
og hrundið í aðra átt af skap-
ofsa og ósanngjörnum refsing-
um móðurinnar.
Áróru var tæplega ljóst, að
faðir hennar var dáinn. Barnið
skildi ekki, hvað dauðinn var^