Úrval - 01.06.1953, Blaðsíða 91

Úrval - 01.06.1953, Blaðsíða 91
ÆVINTÝRI 89' komumst nú brátt að því. Þú kemur með okkur, Meaky. Og hvað þér viðvíkur," hann sneri sér að Hubert, „því fyrr sem mamma þín rassskellir þig og sendir þig í háttinn, því betra. En láttu mig ekki sjá þig hér aftur, litli mömmudrengur, annars skal ég kenna þér að lifa.“ „Alveg rétt,“ sagði Tommy og rak, um leið og hann fór fram- hjá, öxlina svo harkalega í Hu- bert, að strákgarmurinn næstum rauk um koll. Síðan hurfu þeir þrír út um dyrnar. Nú loks leystu kvensurnar frá skjóðunni. — Dot mældi Hubert með augunum. „Þú ert þokka- piltur, karlinn,“ hrópaði hún, ímynd smáðrar dyggðar. „Kem- ur hér af stað leiðindum, eftir að við höfum tekið þig að okk- ur!“ Lillý tók upp þráðinn. „Ef é’ hebbi ráðið, hebbi ’ann orðið að sjá um sig sjálfur. Þú ert of blíðlynd, heillin, það er nú gall- inn á því. Þú lendir einhvern tíma í klandri fyrir hvað þú ert góðhjörtuð." Hún leit á Hubert með hyldjúpri vanþóknun. „Ætt- ir að skammast þín.“ „Það finnst mér sannarlega,“ sagði Dot og reigði höfuðið. „Ég veit eiginlega ekki, hvernig ég á að afbera þetta.“ Nú var Hubert nóg boðið. Nógar hrellingar hafði hann þol- að af karlmönnunum. „Æ-i, haldið ykkur saman,“ muldraði hann. „Þið vitið ósköp vel, að ég hef ekkert gert. Ég er að fara.“ Hann gekk að borðinu til að tína saman dótið úr vösum sínum, sem lá þar ennþá. En Lillý, þó feit væri, varð fyrri til. „Ó-nei, hægan,“ hróp- aði hún með sama óviðfelldna hreimnum í röddinni og Jarvey áður, og lagði hendur yfir hrúg- una. „Rétt augnablik, augnablik, ungi maður!“ „Fáðu mér þetta,“ hrópaði Hubert með gremjutár í augun- um og togaði í handlegginn á henni. „Ef þú snertir við henni,“ sagði Dot og þaut upp, „skaltu fá það duglega á baukinn, að þú munir eftir því.“ Hubert vék ólundarlega und- an. „Ég vil fara. Fáið mér þetta.“ Feita ófreskjan var nú að skoða bréfin hans. „Kallar sig Watson,“ hrópaði hún sigri hrósandi. „Og hvað sé ég hér? Öll til herra Hubert Graham.“ Á eitt bréfið var ritað heim- ilisfangið hans, á annað heiti skrifstofunnar. Hún las utan á hvorttveggja. „Gengur undir fölsuðu nafni og reynir svo að koma kvenfólki í bölvun. Það er þokkalegt." „Heldur en ekki þokkalegt,“ sagði Dot sárhneyksluð. „Hann skal Hka fá að borga fyrir það,“ sagði Lillý rólega, og áður en hann fengi aðgert, hafði hún tekið seðlana, sem eftir voru í veskinu hans. „Eitt pund og tíu shillingar, það er allt og
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116

x

Úrval

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.