Úrval - 01.06.1953, Blaðsíða 69

Úrval - 01.06.1953, Blaðsíða 69
ÞEGAR MANNÆTUR GERÐU USLA 1 SKOTLANDI 67 öryggi á þjóðvegunum skozku. Mönnum fannst líka ekki nema eðlilegt, að nokkur mannslíf tíndust í blóðhefndum og rán- um. Öðruvísi gat það ekki verið. En það vakti þó ugg og síðan ótta, þegar menn komust að því, að einmitt í þessu héraði hurfu stöðugt fleiri og fleiri menn án þess að til þeirra spyrðist. Mönn- um var þetta með öllu óskiljan- legt, þar sem enginn hafði hug- mynd um hinar síauknu þarfir Sawney Bean-f jölskyldunnar. Nokkrum sinnum voru sendir menn til að grennslast eftir horfnum ættingjum eða ná- grönnum, en margir þessara manna komu heldur aldrei aft- ur, og þeir sem komu aftur voru jafnnær. Fólk gerðist órólegt, og brátt varð æsingin svo mikil, að yfir- völdin gátu ekki hummað mál- ið fram af sér. Byrjað var á í varúðarskyni að hengja nokkra aðkomumenn, sem grunsamlegir þóttu, en voru í rauninni strang- heiðarlegir og þarna staddir að- eins af tilviljun. Ennfremur voru réttaðir nokkrir gistihúseigend- ur, einnig saklausir, aðeins fyr- ir þá sök, að hinir horfnu höfðu búið hjá þeim síðast. Menn grun- uðu þá um að hafa myrt gest- ina til fjár og síðan grafið þá með leynd. Óbeinn árangur þess- arar yfrið röggsamlegu réttar- gæzlu varð sá, að næstum allir gestgjafar í suðvestur Skotlandi leituðu annars áhættuminni starfa. Þetta hafði hins vegar það í för með sér, að ferðamenn, sem ætluðu frá Englandi til Glasgow, völdu heldur veginn um Edinborg, en hina gömlu þjóðvegi í vestur Skotlandi. I Galloway var nú næstum ógern- ingur að fá hesta, mat eða gist- ingu. Héraðið varð æ fátækara og helzt leit út fyrir að það legðist í eyði. En nú leið varla nokkur vika án þess að saknað væri eins eða fleiri af þegnum konungs, og orðrómurinn um þetta breiddist hægt og hægt um allt landið. Menn undruðust, hvernig slík ósköp höfðu getað viðgengist ár- um saman, og mörgum þótti undarlegt, að enginn hinna grun- uðuhafði játað á sig nokkra sök. Þvert á móti höfðu þeir haldið fast fram sakleysi sínu. Loks sáu hinir skozku þjónar réttvís- innar fram á, að viðleitni þeirra mundi tilgangslaus — og fólu forsjóninni að opinbera leyndar- dóminn. Sawney Bean og hans hyski gat nú næstum hindrunarlaust haldið áfram iðju sinni. Allur ættstofninn — menn, konur og hálfstálpuð börn — tóku þátt í árásunum. Fyrir kom, að þau lögðu til atlögu við sex vopnaða menn, ef þeir voru fótgangandi, en hinsvegar aldrei við meira en tvo riddara í einu. Stigamenn- irnir unnu verk sitt af mikilli forsjá og gættu þess vandlega, að enginn slyppi lifandi af þeim, sem þeir komust í tæri við.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116

x

Úrval

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.