Úrval - 01.06.1953, Blaðsíða 109

Úrval - 01.06.1953, Blaðsíða 109
SKARTGRIPASKRlNIÐ 107 gera hinum nýja húsbónda sín- um allt til hæfis. Enda þótt Lurkur væri drukk- inn, sá hann þó að hverju fór. Hann tók sér það nærri vegna gestanna. Þessvegna stóð hann iipp frá borðinu og sagði svo að allir heyrðu: „Mér stendur rétt á sama þó að húsbóndinn ætli að taka kon- una mína frá mér. Látum hann bara gera það! Ég harma það ekki, að vera laus við hana! Því að ég hef augastað á ann- arri!“ Og nú tók hann útsaumuðu myndina upp úr vasanum. Allir voru stórhrifnir af henni. Ungi námueigandinn ætlaði blátt á- fram að gleypa hana með aug- unum. „Hver er þetta?“ spurði hann. Lurkur var ekki lamb að leika sér við. Hann rak upp skelli- hlátur, og svaraði: „Það segi ég ekki þó að þú hlaðir allt borðið gulli!“ En hann hafði varla sleppt orðinu, þegar allir námumenn- irnir höfðu þekkt Tanjusjku. Þeir reyndu einn af öðrum að fræða húsbóndann. Þá fauk í konu Lurks. „Hvaða bull er þetta í ykk- ur!“ hrópaði hún æst. „Er það kannski ætlunin að koma okkur til að trúa svona kjaftasögum! Hvernig ætti stúlka hér í þorpinu að komast yfir slíkan klæðnað og slíka gimsteina? Nei, maðurinn minn kom með þessa mynd frá út- löndum. Ég sá hana áður en við giftum okkur. Nú er hann svo fullur að hann veit hvorki upp né niður. Það verður ekki langt þangað til hann veit ekki hver hann sjálfur er. Sjáið þið bara hvað hann er rauður og þrút- inn!“ Þegar Lurkur sá hvað kona hans var reið, fór hann að stríða henni fyrir alvöru: „Þú ert ekkert blávatn! Þú skirrist ekki við að ljúga, bara ef þú getur slegið ryki í augun á húsbóndanum! Hvaða mynd er það sem ég sýndi þér? Var hún ekki saumuð hér? Og saum- uð af stúlkunni, sem fólk var að tala um núna nýverið! Satt að segja veit ég ekkert um klæðn- aðinn. Pólk má klæðast hverju sem það vill fyrir mér. En þetta heimili skorti ekki gimsteina. En nú eru þeir læstir inni í skápnum þínum. Þú keyptir þá sjálf af þeim fyrir tvö þúsund, og þó hefur þú ekki verið mann- eskja til að bera þá sjálf. Öllum hér er að minnsta kosti kunnugt um það mál!“ Þegar námueigandinn heyrði minnst á gimsteinana, sagði hann: „Þá verð ég að sjá!“ Hann var mesti eyðslubelgur, regluleg óráðsía, og hann var sérstaklega áf jáður í gimsteina. Honum þótti ekki eins gaman að neinu og að sjá fallegu stein- ana sína ljóma. Ef hann heyrði minnst á fallegan stein, langaði hann strax til að kaupa hann.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116

x

Úrval

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.