Úrval - 01.06.1953, Blaðsíða 107

Úrval - 01.06.1953, Blaðsíða 107
SKARTGRIPASKRÍNIÐ 105 voru hræddir við eitthvað. Meira vissi hún ekki. Hún minntist þess, að konan sem hafði selt henni skrínið, hafði sagt, að dóttir hennar hafi haft yndi af að skreyta sig með grip- unum. „En það er ekki hægt að selja þeirri græneygðu það. Þetta eru lagleg vandræði!“ En það leið ekki á löngu áður en henni kom ráð í hug. „Þarna kom það! Ég sel ein- hverjum ríkum kerlingarbjálfa skrínið. Hún kemst að því að hún hefur verið göbbuð, þegar þar að kemur. En peningarnir verða að minnsta kosti komnir í mínar hendur,“ hugsaði hún með sér og hélt heim til Pole- voje. Þar biðu hennar mikil tíðindi. Henni var sagt, að gamli mað- urinn væri dáinn. Hann hafði beitt brögðum við Lurk. En dauðinn hafði beitt hann sjálfan enn meiri brögðum. Hann drap á dyr hans áður en honum hafði tekizt að koma syni sínum í hjónabandið, og nú var það hann, sem var námueigandinn. Það leið ekki á löngu áður en kona Lurks fékk bréf frá hon- um. Hann kvaðst mundu koma til námunnar undir eins og vor- aði, til þess að heimta aftur ást- mey sína, og hljóðfæraleikarinn gæti farið norður og niður. Lurk- ur komst að þessu. Hann ætlaði alveg að ganga af göflunum. Það var auðséð, að honum þótti þetta mikil hneisa. Enda þótt hann væri námustjóri átti nú að hrifsa frá honum konuna rétt fyrir framan nefið á honum! Hann fór að drekka eins og vit- laus maður. Auðvitað með starf s- mönnunum. Þeir vildu gjarnan fá tækifæri til að votta honum þakklæti sitt. Einu sinni, þegar þeir sátu að sumbli, fór einn af drykkjubræðrunum að gorta: „Hérna í þorpinu er svo falleg stúlka, að hún á engan sinn líka.“ Lurkur fór að spyrja hann: „Hver er hún? Og hvar á hún heima?“ Menn minntu hann á skrínið og sögðu, að konan hans hefði keypt það af fjölskyldu stúlk- unnar. „Þá verðum við að líta á hana!“ sagði Lurkur og þetta gerði drykkjufélaga hans enn ákafari: „Við skulum fara þangað strax og skoða nýja húsið, sem þau hafa bvggt. Fjölskyldan er að vísu ekki ánauðug, en hún býr að minnsta kosti á landar- eign námunnar. Það kemur sér vel.“ Nokkrir þeirra fóru með Lurk. Þeir höfðu með sér keðju, til þess að geta mælt, hvort rétt millibil væri á milli stauranna, og fullvissað sig þannig um að Nastasia hefði ekki seilzt inn á land nágrannanna. Þetta var sem sé eftirlitsferð. Á eftir fóru þeir heim að húsinu, og það vildi svo til, að Tanjusjka var ein heima. Þegar Lurkur sá hana,
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116

x

Úrval

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.