Úrval - 01.06.1953, Blaðsíða 106

Úrval - 01.06.1953, Blaðsíða 106
104 tíRVAL megnug. Ef svona stúlka kæmi til Pétursborgar, þá gæti hún vafið keisaranum um litlafing- urinn. Ég verð að sjá um að námueigandinn komi ekki auga á hana.“ Þvínæst skildust þær. Þegar kona Lurks kom heim til sín, fór hún að gorta: ,,Nú þarf ég hvorki á námu- eigandanum né þér að halda, minn góði maður. Verið þið sælir! Ég fer til Pétursborgar eða kannski alla leið til útlanda og sel skrínið, og þegar ég er búin að því, get ég fengið mér tylft af svona eiginmönnum eins og þú ert, ef ég skyldi þurfa á því að halda.“ Þannig gortaði hún. En hana langaði líka sjálfa til að reyna nýkeyptu skartgripina. Því að hún var kona! Og þessvegna flýtti hún sér að speglinum og setti fyrst á sig ennisdjásnið. Æ, æ, hvað var nú þetta — það var alveg óþolandi! Það reif og togaði í hárið. Bezt að taka það af sér. En það var ekki heldur auðvelt. Og þegar hún setti eyrnalokkana á sig, var eins og eyrnasneplarnir ætluðu að slitna af. Og hring- irnir þrengdu svo að fingrun- um, að hún varð að ná þeim af sér með sápu. Hún hugsaði með sér: „Hvaða uppátæki er nú þetta? Það er réttast að ég fari til borgarinnar og tali við gim- steinasala. Hann verður að út- vega kaupanda. Bara að. hann leiki nú ekki á mig og skipti á steinunum.“ Snemma næsta morgun lagði hún af stað. Hún aflaði sér upplýsinga um hver væri bezti gullsmiðurinn og fór til hans. Hann leit á skrínið og spurði hana hvar hún hefði keypt það. Hún skýrði honum frá því sem hún vissi. Gimsteinasalinn skoðaði skrínið á nýjan leik. Hinsvegar hafði hann engan áhuga á steinunum. „Nei, ég tek það ekki,“ sagði hann. „Þér getið farið með það hvert sem þér viljið. Við smíðum ekki svona gripi hér, og við höfum enga löngun til að eiga neitt við þá.“ Konan skildi auðvitað ekki hvað að var. Hún reiddist og flýtti sér til annars gimsteina- sala. En allsstaðar fór á sömu leið. Þeir skoðuðu skrínið ná- kvæmlega, en hirtu ekkert um skartgripina, og færðust und- an öllum afskiptum af málinu. Nú tók konan það ráð að segja að hún hefði komið með skrín- ið frá Pétursborg. Þar gera menn allt mögulegt eins og all- ir vita . . . En þegar hún ætl- aði að fá einn gimsteinasalann til að trúa þessu, hló hann. „Ég veit vel, hvar þetta skrín var smíðað,“ sagði hann, „og ég hef heyrt ýmislegt um þann meistara. Énginn hér getur keppt við hann.“ Konunni var ljóst að málið strandaði á því, að gullsmiðirnir
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116

x

Úrval

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.