Úrval - 01.06.1953, Blaðsíða 98

Úrval - 01.06.1953, Blaðsíða 98
96 ÚRVAL þar sem bjarminn var, og fann skrínið. Þegar hún opnaði það, fannst henni gimsteinamir vera fegurri en nokkru sinni. Tan- jusjka þurfti ekki að fara með skrínið upp í húsið. Hún gat skemmt sér við það eins mikið og hún vildi, þarna niðri í kjall- aranum. Og svo gekk allt sinn vana gang. Móðirin hugsaði með sér: ,,En hvað ég hef falið það vel, nú veit enginn hvar það er.“ En þegar dóttirin var ein heima, gaf hún sér alltaf tíma til að skemmta sér við gjafir föður síns. Nastasia lét ættingjana aldrei fá tækifæri til að tala um sölu dýrgripanna. „Þegar þar að kemur, þá sel ég . . .“ Enda þótt hún ætti stundum erfitt, hélt hún þó öllu í horf- inu. Þannig liður nokkur ár, en svo fór þeim að vegna betur. Eldri bömin fóru að vinna sér dálítið inn sjálf. Tanjusjka hélt ekki heldur að sér höndum. Hún hafði lært að sauma í silki og með glerperlum. Svo vandvirk var hún, að beztu saumakonur hefðarfólksins hrósuðu henni og furðuðu sig á, hvaðan hún fengi mynztrin og saumgarnið. En nú kom dálítið fyrir. Kona kom í heimsókn til þeirra. Hún var lágvaxin og hömndsdökk, á líkum aldri og Nastasia. En augnaráð hennar var hvasst, og fiún gaut þannig augunum, að manni varð ekki um sel. Hún bar betlipoka úr skinni á bak- inu og hélt á stafpoka í hend- inni, eins og beiningakona. Hún sagði við Nastasiu: ,,Má ég hvíla mig hjá ykkur í nokkra daga, kona góð? Ég er orðin dauðþreytt í fótunum og ég á langa leið fyrir hönd- um.“ „Það er ekki svo að skilja, að við teljum það eftir, þó að þú tyllir þér við arininn,“ sagði Nastasia. „En það verður ekki löng hvíld, og við getum ekki látið þig fá neitt nesti með þér. Það er ekki stór munnbitinn á því heimili, þar sem engin er fyrirvinnan. Á morgnana — laukögn og sopi. Á kvöldin — sopi og laukögn. Það er eini munurinn. Ef þú ert ekki hrædd við að megrast, þá gerðu svo vel og reyndu að bjarga þér hjá okkur eins og bezt þú getur.“ Beiningakonan hafði þegar lagt frá sér stafprikið og pok- ann og farið að reima frá sér skóna. Nastasiu leizt ekki meira en svo á blikuna. En hún sagði ekkert. „Þarna er nú ekki beðið boð- anna, það veit sá sem allt veit!“ hugsaði hún með sér. „Hún er varla búin að heilsa, og þó er hún farin að taka af sér skóna og opna pokann.“ Og það var satt, konan opnaði pokann og benti Tanjusjku um leið að koma til sín. „Komdu hingað, stúlka mín, svo að ég geti sýnt þér handa- vinnuna mína. Ef þér lízt vel
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116

x

Úrval

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.