Úrval - 01.06.1953, Blaðsíða 93

Úrval - 01.06.1953, Blaðsíða 93
Skartgripaskrín ið eftir Pavel Bazjov. Nastasia — ekkja Stepans — átti skartgripaskrín úr malakíti eftir mann sinn. í því voru nokkrir munir, sem kvenfólk hefur yndi af — hringir, eyrna- lokkar og þessháttar. Frúin í Koparfjallinu hafði gefið Step- an þetta skrín, þegar hann ætl- aði að fara að gifta sig. Nastasia hafði verið munað- arlaus frá barnæsku. Hún var ekki vön slíkum dýrgripum og fremur lítið gefin fyrir að hlaða á sig skrauti. En þegar þau Stepan hófu búskap, fór hún auðvitað strax að skreyta sig með mun- unum, sem voru í skríninu, enda þótt þeir væru reyndar ekki eft- ir hennar smekk. Hún setti upp einn hringinn . .. Og jafnskjótt var sem hann kiemmdi hana og kreisti, svo að hún varð al- veg máttlaus, þegar hún ætlaði til kirkju eða í heimsókn til kunningjanna. Svo setti hún á sig eyrnalokkana . . . og þá keyrði fyrst um þverbak. Þeir toguðu svo í eyrun, að eyrna- sneplarnir bólgnuðu. Það var helmingi þyngra að bera þá en allar byrðar daglega lífsins. Ekki fór betur, þegar hún setti á sig perlufesti með sex eða sjö perl- um. Henni fannst sem lagður hefði verið ís um hálsinn á sér og henni ætlaði aldrei að hlýna aftur. Hún gat ekki látið sjá sig með þessar perlur. Aldrei að eilífu! „Hafið þið séð hvað frúin í Fjallinu hefur fundið upp á?“ myndi fólk segja. Stepan var ekki þannig gerð- ur, að hann þvingaði konu sína til að bera gripina úr skríninu. Einu sinni sagði hann hreint og beint: „Hentu þessu rusli, svo að það fari ekki illa fyrir okkur!“ Þess vegna faldi Nastasia skrínið í einni af innstu kistun- um, þar sem hún geymdi strokna línið sitt. Nastasia hafði ekki fyrir nokkra muni viljað segja ókunn- ugum frá skríninu. En það var einn maður, sem vissi hvernig í öllu lá. „Farðu nú ekki að selja skrinið fyrir gjafverð,“ sagði hann. „Það er mikils virði.“ Þessi maður var margfróður náungi og enginn venjulegur ánauðugur þræll. Hann hafði í eina tíð verið námuverkstjóri, en hafði verið rekinn af því að hann var ekki nógu harðhentur við verkamennina. Honum þótti líka sopinn góður. Hann var
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116

x

Úrval

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.