Úrval - 01.06.1953, Blaðsíða 103

Úrval - 01.06.1953, Blaðsíða 103
SKARTGRIPASKRlNIÐ 101 inu tókst Nastasiu að bjarga. Þá sagði hún: „Nú þýðir þetta ekki lengur. Við verðum að selja skrínið.“ Synimir vom á sömu skoðun. „Seldur það, mamma. En bara ekki of ódýrt.“ Tanjusjka horfði í laumi á hnappinn sinn. Þar birtist sú græneygða og kinkaði kolli: Seljið það bara! Tanjusjka var örvingluð. En hvað átti hún að taka til bragðs. Sú græneygða myndi hvort sem var hrifsa til sín gjafimar hans föður hennar. Stúlkan andvarpaði. „Það verður víst ekki hjá því komizt að selja það,“ sagði hún og gat ekki fengið af sér að horfa á djásnin í síðasta sinn. Þau voru ekki fyrr búin að ákveða að selja en kaupendur komu hvaðanæva að. Hver veit nema einhver hafi blátt áfram kveikt í húsinu til þess að kom- ast yfir skrínið! Það vantaði ekki velviljann hjá fólki. Mönnum var nefnilega Ijóst, að bömin voru ekki orðin fullvaxta, og vildu því borga ríflega. Það voru boðnar fimm hundmð, sjö hundmð og allt upp í þúsund rúblur; það var nóg af pening- um í námuþorpinu. En Nastasia vildi fá tvö þús- und. Menn hækkuðu tilboðin. Enginn vildi láta annan vita hve hátt hann bauð. Það kom ekki til mála að bindazt samtökum gegn henni. Hér var um dýr- grip að ræða, sem enginn vildi láta sér úr greipum ganga. Og einmitt þegar þeir sóttu sem fastast að henni, var ráðinn nýr námustjóri. Það var sagt að hann kæmi frá útlöndum, og það var eins og hann kynni öll tungumál heims- ins, en lélegastur var hann í rússneskunni. Eina orðið, sem hann gat borið sæmilega fram var — lurkur. Og því erfiðara sem hann átti með að gera sig skiljanlegan, þeim mun oftar öskraði hann — lurkur. Þess- vegna fór fólk að kalla hann Lurk. 1 rauninni var Lurkur ekki sem verstur. Þó að hann öskr- aði mikið, var hann enginn harð- stjóri. Það var eins og hnúta- svipan hefði aldrei verið til hjá okkur. Það lá við að fólk kenndi í brjósti um hann. Um þessar mundir var gamli námueigandinn orðinn svo las- burða að hann gat varla staðið á fótunum. Þessvegna vildi hann gjarna gifta son sinn einhverri greifadótturinni. Nú átti sonur- inn ástmey, sem hann var ákaf- lega hrifinn af. Hvað átti að gera við hana? Það var ekki gott að vita. Og hvað myndu meyjamar, sem hann leitaði gjaforðs hjá, segja? Gamli námueigandinn reyndi að koma ástmey sonarins í tæri við hljóðfæraleikara, sem hann hafði í þjónustu sinni. Þessi maður kenndi syninum að leika á hljóðfæri og tala útlend tungu-
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116

x

Úrval

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.