Úrval - 01.06.1953, Blaðsíða 20

Úrval - 01.06.1953, Blaðsíða 20
18 ORVAL. ferðir mínar. Með því á ég við aðferðir til að kveikja hugmynd- ir, sem höfðu gripið mig, í huga lesandans og jafnframt halda honum vakandi. I fyrstu hafði ég ekki hugmynd um að slíkt vandamál væri til. Ég gekk ó- trauður til verks af því að ég vissi ekki að til þess þyrfti neina sérstaka hæfileika. Ef ég hefði ekki byrjað þannig, mundi ég aldrei hafa byrjað. Og ef ég hefði ekki fundið útgefanda að bókinni, er eins líklegt að ég hefði sagt skilið við drauminn um að verða rithöfundur, sem frá mínu sjónarmiði hefði verið miður farið. Mig minnir það hafi verið Vol- taire sem sagði, að ef hann ætti son sem vildi gerast rithöfund- ur, mundi hann kyrkja hann af einskærri föðurást. Ég viður- kenni þá speki, sem felst í þess- um orðum. Af öllum þeim störf- um, sem ég hef stundað mér til lífsframfæris, eru ritstörfin langerfiðust, og jafnframt ein- manalegust. Fá störf munu vera jafnrík af vonbrigðum. En þó held ég að sá sem tekið hefur bakteríuna í sig, geti aldrei orð- ið fyllilega ánægður í öðru starfi. Stærsti gallinn á fyrstu bók- inni minni var, að hún var „bú- in til“. Það var í henni hugmynd sem var einlæg — eitthvað sem hafði gripið mig sterkum tökum — en í stað þess að láta hug- myndina vaxa og verða að bók, byggði ég utan um hana hrófa- tildur þar sem henni var aðeins ætlað lítið hólf. Ekkert sem lík- ist list er hægt að skapa þannig. Og samt trúi ég því nú, að sú hvöt sem knúði mig til að skrifa þessi 80.000 orð, hafi ekki aðeins verið ungæðisleg löngun til að rumska við vinum mínum og stækka mig í augum þeirra. Eitthvað annað var þar að verki, eitthvað sem ég get aðeins skýrt þannig: Segjum að þú sért staddur í París, á ferð í neðanjarðarlestinni. Nálægt þér stendur gömul kona, sóða- leg til fara, í þessum ótrúlega. þykku, svörtu sokkum, sem eru næstum að segja einkennis- búningur kvenna af hennar tagi. Við hlið hennar stendur lítill, fölleitur drengur með granna fótleggi og blautt nef. Lestin tekur snögga beygju og gamla konan leggur höndina á öxl drengsins til að styðja hann. Hann lítur upp til hennar, ef til vill dálítið óþolinmóður á svipinn, því að honum finnst hann vera of gamall fyrir þess- konar móðurumhyggju. Hún lít- ur niður á hann, og brosir lítið eitt. Þá brosir hann á móti. Þú veizt, samstundis, að hann er barnabarn hennar — ef til vill eina barnabarnið hennar. Þú veizt um leið að öll ást hennar, allt stolt hennar, er sameinað í honum. Og þú veizt meira. Á þeirri stundu þegar þessar tvær mannverur skiptust á þessu brosi, birtist þér stór þáttur sammannlegrar reynslu — þú finnur allt í einu, að í fegurð
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116

x

Úrval

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.