Úrval - 01.06.1953, Blaðsíða 74

Úrval - 01.06.1953, Blaðsíða 74
72 ÚRVAL sinna. Kengúrur eru félagslynd- ar og lifa í hópum, 20—50 sam- an. Þær eru jurtaætur og leita sér næringar á graslendi eða runnagróðri aðallega snemma á morgnana eða í tunglskini; um miðjan daginn hvílast þær og leika sér. Uppáhaldsleikur þeirra er hnefaleikur. Hönd stórrar kengúru er með fimm fingrum og mjög lík mannshönd að lögun og stærð og hún notar hana í hnefleikum sínum líkt og drengur, sem er að byrja nám í hinni „göfugu sjálfsvarnarlist". Þegar tvær kengúrur eigast við, halda þær höndunum í vamarstellingum þétt við bringuna, milli þess að þær leita höggstaðar og greiða löðrungana. Við hnefleika sína sitja þær á hækjum sér og styðjast við halann. Þegar þær hafa skipzt á nokkrum höggum, stíga þær skref aftur á bak og taka sér hvíld. Kengúrur reiðast sjaldan snoppungunum, og dýra- fræðingar, sem þekkja lifnaðar- hætti þeirra, hafa oft furðað sig á því, hve samvizkusamlega þær virðast fara eftir einhverjum „leikreglum“ um lotur og hvíld- ir, jafnvel þótt viðureignin standi tímunum saman. Hnef- leikar þeirra hafa aldrei annað markmið en skemmtunina —■ leikinn sjálfan. Flestir, sem hafa séð sýning- arhnefleik milli kengúru og manns, hafa haldið að dýrið hefði notið mikils undirbúnings undir slíka sýningu, en aðal- galdurinn hefur verið að kenna dýrinu að sparka ekki með aft- urfótunum. Á afturfæti kengúr- unnar eru f jórar tær, en náttúr- an hefur dregið svo úr vexti þriggja þeirra, að þær geta varla kallast því nafni. 1 stað þess hef- ur ein þeirra stækkað og eflst svo gífurlega, að tröllaukin má heita. Hún líkist mest risavöxn- um spora, með bognum og hár- beittum oddi. I eðli sínu er keng- úran gæflynd, en þegar „gamli maðurinn" — eins og fullþrosk- uð karldýr kallast á alþýðumáli ■— á í vök að verjast, getur hann skipt ham og orðið að voðalegu óargadýri. Þá setur hann sig í stellingar með halann að bak- hjalli, heldur kreptum hnefun- um að bringunni og sparkar eld- snökt til óvinarins með aftur- löppinni. Og það er högg, sem um munar, ef það hittir marks; eitt þeirra nægir til að stein- drepa hund eða mann. Oftast reynir kengúran að koma sér hjá þessari nauðvörn, enda getur hún venjulega kom- izt undan öllum skepnum, sem ásækja hana og flótti er hennar eðlilegasta sjálfsvörn. Þegar kengúra er að flýta sér, munar hana ekkert um 9—10 metra langstökk og hún getur haldið út langalengi með 5—6 m ,,skrefum“. Á stuttum sprettum nær hún allt að 80 km hraða á klukkustund. Fyrst eftir að hvítir menn settust að í Ástralíu, reyndu þeir að veiða kengúrur með refa-
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116

x

Úrval

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.