Úrval - 01.06.1953, Page 96

Úrval - 01.06.1953, Page 96
S4 ORVAL að djásnunum. Og hugsið ykkur — það var sama hvað hún valdi sér, allt fór henni vel og var mátulegt. Móðirin hafði ekki haft hugmynd um, hvað hún ætti að gera við þetta glingur. En telpan vissi það. Og til þess að bæta gráu ofan á svart, sagði hún: „Góða mamma, en hvað hann pabbi hefur gefið þér fallegar gjafir! Þær hlýja manni svo, að það er eins og maður sitji við arininn, og það er eins og ein- hver sé að strjúka manni með mjúkri hendi.“ Nastasia minntist þess hvern- ig henni sjálfri hafði liðið, hvern- ig hana hafði verkjað í fingurna og augun og að henni hafði aldr- ei ætlað að hlýna á hálsinum. Hún hugsaði með sér: „Þetta er kyndugt! En hvað þetta er skrítið!“ — og hún flýtti sér að láta skrínið aftur í kistuna. Upp frá þessu sagði Tanjusjka oft og mörgum sinnum: „Mamma, má ég leika mér að gjöfunum hans pabba?“ Enda þótt Nastasia vildi vera ströng, varð móðurhjartað samt yfirsterkara. Hún lét undan og sótti malakítskrínið. Þegar Tanjusjka varð eldri, fór hún sjálf og sótti skrínið. Þegar móðirin fór í heyvinnu eða eitthvað annað með báðum sonum sínum, fékk Tanjusjka oftast að vera eftir heima. Fyrst lauk hún auðvitað öllum þeim störfum, sem móðirin hafði beð- ið hana að vinna. Hún átti að þvo diska og skeiðar, hrista borðdúkinn, sópa húsið og and- dyrið, gefa hænsnunum og líta eftir eldinum á arninum. Hún flýtti sér að gera þessi verk og fór svo að hyggja að skrín- inu. Af þeim kistum, sem fremst- ar höfðu staðið, var nú aðeins ein eftir, og hún meira að segja orðin hörmulega létt. Tanjusjka ýtti henni til hliðar, til þess að komast að skríninu, geta rótað í stássinu, dáðst að því og sett það á sig. Einu sinni réðst ræningi inn til hennar. Hvort sem hann nú hafði brotizt gegnum girðinguna um morguninn eða klifrað yfir hana seinna, án þess að eftir væri tekið, þá hafði að minnsta kosti enginn af nágrönnunum séð hann ganga fram hjá. Þetta var óþekktur náungi, og senni- lega hafði einhver fengið hann til þessa verks, og sagt honum, hvernig hann ætti að fara að. Strax og Nastasia var farin, flýtti Tanjusjka sér að taka til, og þegar hún var búin að því, fór hún inn til þess að skemmta sér við gimsteina föður síns. Hún setti á sig ennisdjásnið og eyrnalokkana. í sama bili brauzt ræninginn inn í húsið. Tanjusjka leit við — á þröskuldinum stóð ókunnur maður með öxi í hend- inni. Og það var öxin þeirra. Hann stóð þarna í einu horni anddyrisins. Strax og Tanjusjka kom auga á hann, tók hún aft- ur til að sópa anddyrið. En brátt varð hún örvita af hræðslu og
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112
Page 113
Page 114
Page 115
Page 116

x

Úrval

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.