Úrval - 01.04.1955, Page 29

Úrval - 01.04.1955, Page 29
Um hin hörmulegu. ævilok spænska skáldsnillingsins — GARCIA LORCA. Grein úr „Verden Idag“, eftir Bent Rönne. GARCIA LORCA var 37 ára þegar hann féll fyrir kúl- um falangistanna. Óumflýjan- legt, munu menn segja. Eins og það var óumflýjanlegt, að skáld- skapur hans, sem fyrir löngu var orðinn eign þjóðarinnar, öðlaðist nú nýtt, sjálfstætt líf og varð leiðarljós spænskrar alþýðu í baráttu hennar. Og þó var hann í rauninni í aðra röndina fagurkeri, sem ekki tók vitandi neinn þátt í félags- og stjórnmálabaráttu fólks síns og nefndi aldrei Spán á nafn í skáldskap sínum. En enginn hafði sem þessi andalúsiski bóndastúdent klædd holdi og sál tilfinningalíf spænsku þjóðar- innar, enginn hafði sem hann skynjað og túlkað tilfinningar hennar í sýnum þar sem sveit- in hans birtist heit og sólbjört og fólkið, sem byggir hana. Þessvegna tók spænsk alþýða ástfóstri við hann. Það geisluðu frá honum seiðmagnaðir töfrar þegar hann söng ljóð sín og lék sjálfurundir ágítar, og hin hug- myndaríku, eggjandi sígauna- ljóð hans voru þegar á allra vörum, er Spánn varð lýðveldi árið 1931. Menntamálaráðherra hinnar nýju stjórnar, sem var vinur hans, gerði hann sama árið að forstöðumanni einskon- ar þjóðleikhúss, en það var ferðaleikhús stúdenta, La Bar- raca, sem lék verk hinna sígildu meistara, Lope de Vergaz og Caldons, og hin nýju leikrit Lor- ca sjálfs; leikið var á torgum þorpanna, í skúrum og hlöðum, fyrir bændur og verkamenn. Þetta var án efa listræn við- leitni hjá Lorca, en hvort sem hann stóð frammi fyrir fólkinu sem leikstjóri eða skáld og leik- ritahöfundur, var hann í krafti persónuleika síns hvöt til fólks- ins að gera hina nývöktu von þess um frelsi og réttlæti að veruleika. I kvæðum Lorca tengjast ljóðræn dulúð og ein- faldleiki þjóðvísunnar í frjórri einingu. List hans er í heild frá- bær samruni nútímalistar og fornra hefða. Hinir sérkennilegu töfrar leikrita hans um konuna í spænsku sveitaþorpi: Blóð- brullaup, Yerma og Hús Bern- arda, eru ekki hvað sízt fólgnir í því hvernig sífellt skiptast á í þeim óbundið, safaríkt alþýðu-
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112
Page 113
Page 114
Page 115
Page 116

x

Úrval

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.