Úrval - 01.04.1955, Blaðsíða 32

Úrval - 01.04.1955, Blaðsíða 32
30 ÚRVAL líf hans var í hættu, lét hann tilleiðast. Að morgni hins 16. júlí fylgdu nokkrir vinir hans honum á járnbrautarstöðina. Þegar lestin rann af stað í átt til heimaborgar Lorca, heyrðu þeir hann segja: „Og svo má guðs vilji ske.“ EGAR Lorca kom til Grana- da fór hann strax til sumar- seturs síns í útjaðri borgarinn- ar. Það var lítið, friðsælt land- setur, umkringt appelsínutrjám og cypressum. En friðurinn var skammær. Strax daginn eftir brauzt byltingin út um allt land. Miðhluti Granadaborgar féll snemma í hendur falangista, það voru aðeins verkamanna- hverfin, sem stóðust áhlaup hinna vel vopnuðu árásarmanna. Lorca vissi, að samborgarar hans dáðu hann, og hann gat farið óáreittur um götur borg- arinnar. Samt fannst honum hann ekki vera óhultur, og jafn- vel heimilið var ekki tryggt hæli eftir að mágur hans, Montesino borgarstjóri, og aðrir sósíalist- ar í borginni höfðu verið hand- teknir. Brátt tóku fasistar að semja svartalista þar sem skráð voru nöfn grunaðra manna, er teknir skyldu höndum og líf- látnir. Viku eftir að Lorca kom heim, tók hann eftir því um morguninn, að njósnarar sátu um hús hans. Tveir menn voru á vakki fyrir utan og horfðu upp á glugga og dyr, og þegar sama sagan endurtók sig seinna um daginn, ákvað hann að yfir- gefa húsið um nóttina. Það er dimmt og hljótt í borginni, þeg- ar hann læðist eftir götunum, en öðru hvoru heyrir hann í bílum, sem eru á leið til aðal- stöðva falangista með nýja fanga úr handtökuferðum næt- urinnar. Luis Rosales hafði verið einn þeirra, sem lögðu fastast að honum að fara frá Madrid, og nú leitar Lorca hælis hjá bróð- ur hans. Eftir krókaleiðum kemst hann óséður til heimilis kaupmannsins, þar sem honum er tekið opnum örmum. Þó að Lorca sé á bandi óvinanna, læt- ur kaupmaðurinn sér ekki til hug- ar koma að svíkja hinn forna skólafélaga sinn, og þegar Lorca hefur haldið kyrru fyrir í nokkra daga og tekur að gerast óvar- kár, vandar kaupmaðurinn um við hann og leggur ríkt á við hann að vera gætinn. En Lorca sinnir ekki aðvörunum hans. Eftir tvær vikur er öll mótstaða lýðræðissinna brotin á bak aft- ur og Lorca gerist þá svo djarf- ur að fara út á götur borgar- innar um hábjartan dag. Ein- hver hefur þekkt hann og veitt honum eftirför, því að morgun- inn eftir nemur einn af bílum falangista staðar fyrir utan dyr Rosales, og það er barið harka- lega að dyrum. Lorca var að klæða sig, að því er einn sjónar- vottur segir. Hann vissi strax hvað beið sín, en þó var auðséð, að aðförin kom honum að óvöru.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116

x

Úrval

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.