Úrval - 01.03.1970, Blaðsíða 26

24
ÚRVAL
lét það hjá líða að bera upp við
okkur nokkrar spurningar.
Sléttar og sæmilega breiðar götur
úr brunasandi og möl, með hellu-
lögðum ganestéttum; ferhyrnd
timburhús, sem virtust vegleg í
samanburði við húsin í Þórshöfn;
verzlunarhús, án nafnskilta, en
samt að jafnaði þéttskipuð; litlir
garðar með blómkáli, radísum og
næpum; hvít g'luggatjöld, blómstur-
pottar með nellikum og rósum, og
rjóð, sölbrennd andlit, sem gægð
ust út til að horfa á okkur, — þann-
ig leit bærinn út við fyrstu sýn.
Fánar blöktu á öllum helztu bygg-
inum og menn voru að leggja síð-
ustu hönd á nýja bryggju með
rauðum heiðursboga vegna hinnar
konunglegu landgöngu. Nokkrir
sióliðsforingiar og sjóliðar frá er-
lendu herskipunum voru á víð og
dreif innan um mannfjöldann og
sviotu hann nokkru af hinu auð-
kennileea svipmóti þjóðarinnar.
Gíóðu hpilli kom Eiríkur Magnús-
son fliótt auga á Geir Zoeea, ein-
mit.t bann manninn, sem okkur var
hueleikið að hitta fvrstan allra. Til
bess að verða konuneinum og föru-
n»vti hans samferða +il Þingvalla
og Geysis og geta tekið þátt í þióð-
hátíðinni á fyrrnefnda staðnum,
burftum við á hestum, fylgdar-
mönnum og tialdbúnaði að halda,
en R.eykjavík, sem býr við strjálar
eestakomur, er vitanlega lítt viðbú-
in beim sæg aðkomumanna, sem nú
i-ofUr borið að garði; konungurinn
°inn oo fvlgdarlið hans hefur pant-
sér hundraS og sextíu hesta. Geir
Zoe0a tók tilmælum okkar af sem-
inm og varúð. svo sem kynstofni
hans er lagið, gaf engin jákvæð
svör, en féllst á að borða með okk-
ur næsta morgun, en eins og seinna
hefur komið á daginn var þetta
jafngilt bví, að hann mundi reyna
að sjá okkur borgið, og hefði von
um að sér tækist það. Við heim-
sóttum þessu næst einn af helztu
kaupmönnum bæjarins, herra
Thomsen, sem bauðst mjög góðfús-
lega til að veita okkur alla þá fyrir-
greiðslu, er hann mætti, og hefur
síðan fórnað okkur miklu meiri
tíma en við gátum vænzt á slíkum
umsvifadegi sem þessum.
Thomsen varð þess áskynja, að ég
hefði í fórum mínum bréf til Hilm-
ars Finsens, hins danska landshöfð-
ingja, og fylgdi hann mér til bú-
staðar hans, en það er hvít, vegleg
bygging, og stendur á grasgrænni
hæð, hallandi niður að dálitlu síki,
sem tengir höfnina við allstóra
tiörn handan bæjarins. í móttöku
salnum hitt.i ég fyrir miög háttprúð-
an sientilmann, einkennisbúinn.
som lýsti harmi sínum vfir því. að
heimsókn hans hátignar mundi
draga úr möpuleikum hans til að
aii«pvna mér og samferðamönnum
mírum iafnmikla biónustus°mi og
ípolcilovt væri. Samt bauðst hann t.il
að piá okbur fvrir PÓðum qnfnm tU?;
hát.iðarffuðsbiónustu í dómkirkiunni
næst.a sunnudao: og betta var í raun
hið pina. s«ra fyrir okkur vakti þá
s+imdina. I.oks kvaddi ég hann og
kpit bví næst, í slóð vina minna.
opm áa fann alla með tölu hpima
h’á dr Jóni TTialtalm. rit.st.ióra Ræ-
vmmriar fró?fa. hinnm karlmann-
1 oríp rióðlnifp ov vrphpprðp vikingi.
ættbornum svni rjorð'irhjarans;
/