Goðasteinn - 01.03.1968, Blaðsíða 21

SVO þú hafir til skiptanna.“ Ég vissi það ekki þá né skildi, hve
mikið ég átti ömmu minni að þakka, en svona var hún ævinlega
góð og hugsunarsöm.
Mér var orðið funheitt og leið ágætlega. Ég greiddi blessuðum
brúðunum mínum, fléttaði þær og batt svo hárborða um flétturn-
ar, færði þær síðan úr og lét þær sofna. Þetta var alltaf unaðslegt
verk, og það lá einstaklega vel á mér.
Nú hvíldi Villi sig, settist á kassann, og ég sá, að hann var
mjög hugsi. Ég tók bók og fór að lesa, passaði að trufla ekki Villa.
Það var alltaf svo hátíðlegt að sjá hann, þegar hann sat svona og
hugsaði. Ég komst líka að því snemma á barnsævi minni, að Villi
hugsaði aðeins gott, þess vegna mundi líka svipur hans svo heiður.
Ég var orðin níu ára, las og skrifaði mikið, og einnig reiknaði
ég talsvert. Tvær bækur gaf pabbi mér, meðal annarra, á þessum
árum, sem gagntóku huga minn, en þessar bækur voru: Leikföng
og Mjallhvít. Gat ég loks þulið þær eftir minni, svo voru þær mér
hugstæðar og með köflum minnilegar. En þó að þessar bækur væru
ágætar, átti ég annað, sem pabbi gaf mér og sem mér þótti ennþá
vænna um, li.tla, svarta reikningstöflu. Hún var mitt mesta uppá-
hald. Og þar sem ég átti hana með allri eign, var ég töluvert
montin af henni.
Auðvitað gaf pabbi mér líka krít til þess að reikna með, og er
mér nú í minni, hve ánægð ég var með sjálfa mig, er ég reiknaði
hvert dæmið af öðru.
Við systkinin tókum það oft fram, að það að eiga með allri eign
væri að eiga hlut eða hluti svo, að þar ættu aðrir ekki tilkall til.
Reikningstaflan mín var alltaðeina og stóru töflurnar, sem pabbi
reiknaði á í skólanum, aðeins miklu minni,
Já, mér varð tíðlitið á töfluna mína, hún var svo lítil og nett og
fór svo mætavel þarna á norðurveggnum, þar sem hún hékk, rétt
vestrí horninu. Stundum setti ég upp dæmi eftir merkjum, eins
og ég sá pabba gera í skólanum, og þótti mér mikils um vert að
horfa á dæmin svona vel upp sett, þegar ég var komin upp í rúm
á kvöldin. Þetta hefur verið mont, bæði hvað mig snerti og töfluna.
Ég komst að því, að á þetta varð engum starsýnt nema mér. Ekkj
talaði ég um það við neinn, en ég fann oft til þess, að lampaljósið
Goðasteinn
19