Goðasteinn - 01.03.1968, Blaðsíða 59

Ölafur Björnsson fæddist hinn 14. nóv. 1915 að Kirkjubóli í
Vestmannaeyjum. Stóð að honum dugmikið menningarfólk traustra
ættstofna. Foreldrar hans voru hjónin Jónína Þórhallsdóttir kenn-
ari og Björn Hermann Jónsson skólastjóri. Ólafur ólst upp í Vest-
mannaeyjum, Hjarðarholti í Dölum og á ísafirði, en á þessum stöð-
um kenndi faðir hans og stjórnaði ýmsum skólum um langan aldur.
Ólafur óx því upp í menningarlegu umhverfi og þroskaðist í and-
rúmsiofti náms og menntunar frá fyrstu árum. Hann hóf ungur
skólagöngu heima hjá foreldrum sínum. Því næst lá leiðin suður
til Reykjavíkur, þar sem hann stundaði nám í Menntaskólanum og
iauk stúdentsprófi 1936. Árið eftir sigldi hann svo til útlanda og
stundaði nám í efnafræði og fleiru við háskólann í Stokkhólmi um
þnggja ára skeið. Árið 1939 sneri Ólafur alkominn heim, því að þá
gerði heimsstyrjöldin síðari erfitt fyrir um frekara nám við hinn
erlenda háskóla. Lagði hann þá fyrir sig kennslustörf um allmörg
ár og fórst það einkar vel úr hendi. Hann kenndi við gagnfræða-
skólann og iðnskólann á Isafirði 1993-41, við gagnfræðaskólann í
Vestmannaeyjum 1941-43 og aftur við skólana á ísafirði 1943-47.
Á þessum árum kenndi hann einnig í Hafnarfirði um tíma og ef til
vill víðar.
Síðast á kennsluárunum hóf Ólafur að lesa læknisfræði við
Háskóla Islands. Sótti hann námið af kappi og dugnaði, sem jafn-
an einkenndi öll hans störf. Hann lauk kandidatsprófi árið 1952
og vann næstu misseri sem læknir á Landspítalanum í Reykjavík.
Síðan gerðist hann héraðslæknir, fyrst í Súðavík við Isafjarðardjúp
1954—56 og því næst á Hellu í Rangárþingi frá 1956 til æviloka.
Ólafur Björnsson var vitur maður, fjölmenntaður og fróður með
afbrigðum. Nokkuð fékkst hann við ritstörf og birtust eftir hann
allmargar greinar í blöðum og tímaritum. Einnig þýddi hann bók-
ina, Á morgni atómaldar, sem út kom árið 1947. En sakir margs
konar annríkis í daglegum störfum, sinnti Ólafur ritmennsku og
öðrum hugðarefnum miklu minna en efni stóðu til. Hann var að
eðlisfari vísindamaður, gjörhugull og nákvæmur. Þeir eiginleikar
hans komu að sérlega góðu gagni í læknisstarfinu, sem hann rækti
af trúmennsku og samvizkusemi í hvívetna. Hann naut lika mjög
mikils álits stéttarbræðra sinna og var oft fulltrúi Læknafélags Is-
Goðasteinn
57