Goðasteinn - 01.03.1968, Blaðsíða 52

til hjálpar, en þeir fóru þegar húsið var fokhelt, og var ég einn úr
því fram á haust. Seinna varð ég að fara á alla þessa bæi aftur,
því að alls staðar var eitthvað ógert. Var ég að því fram að jólum.
Eftir jólin fór ég að Geldingalæk, til Einars Jónssonar trésmíða-
meistara. Var hann að byggja stórt og vandað hús. Er ég hjá
honum fram á vor. Þá kemur Steinþór smiður að máli við mig og
segir við mig, að ég eigi að fara fram á að fá að smíða sveinsstykki
hjá Einari. Síðan tala ég við Einar og tók hann þessu vel og er
hann meistari minn en Sigurþór Ólafsson og Hjörtur Oddsson próf-
dómarar. Þetta gerðist 15. apríl 1913. Nú fór ég að verða heldur
mannalegur, með sveinsbréfið í vasanum og tvo til reiðar.
Framhald
— □ —
Dómar um kirkjugöngur
Séra Isleifur Gíslason í Kirkjubæ á Rangárvöllum skírði barn hjá
Páii Jónssyni í Svínhaga. Aðkomufólk var við skírnina. Ljósmóðir-
in, Guðrún Halldórsdóttir á Reyðarvatni, var þar að venju. Eft-
ir skírnina hófst létt hjal. Tók sr. ísleifur þá að lýsa því af hvaða
hvötum menn sæktu kirkju sína. Komst hann að orði á þessa leið:
„Bændurnir koma til að bera saman, hvað þeir séu búnir að heyja,
konurnar til að bera saman, hvað þær séu búnar að safna af ost-
um og sméri og piltarnir til að skoða stúlkurnar." Rak Guðrún
ljósmóðir þá höfuðið fram fyrir milligerðina milli rúmanna og
bætti við: „Og prestarnir til að líta eftir tekjunum." Ekki urðu
lengri ræður um þetta efni.
Sögn Böðvars Böðvarssonar á Voðmúlastöðum.
50
Goðasteinn