Goðasteinn - 01.03.1968, Blaðsíða 38

alvönum hestum. AHt gckk slysalaust upp yfir, en hægt fór ég og
djúpt reyndist vatnið, einkum við norðurlandið. Var nú haldið,
sem leið liggur, upp með Rangá, að Hrafntóftum. Þar var þá fyrir
Bjarni Jónsson oddviti í Meiritungu að vitja læknis að Marteins-
tungugötu til dauðveiks manns. Urðum við samferða að Ægisíðu.
Fór ég þangað heim og átti að bíða læknisins og Bjarna þar, og
varði biðin fram í vökulok.
Var nú lagt af stað frá Ægisíðu og var Bjarni fararstjóri. Ég var
feginn samfylgd hans um svarta nótt á óglöggum vegi. Við riðum
yfir Ytri-Rangá á Ægisíðuvaði og svo sem leið liggur austur sand-
inn. Ekki langt fyrir austan Gaddstaði stanzaði Bjarni og sagði:
„Ég held ég sé farinn að villast." Sagði þá Jón læknir í heldur
þungum tón: „Villast! Ratarðu ekki hérna?“ Var Bjarni þá snögg-
ur í svörum og sagði: „Það gerir ekkert til, þó að ég rati ekki, þú
getur tekið forystuna, cf þú ratar.“ Ekki svaraði læknir, og meira
var ekki um það talað. Við athugun komst Bjarni á rétta leið, og
var ferðinni svo fram haldið að Stórólfshvoli. Jón læknir fór þar
að blanda meðöl handa sjúklingunum og tók það töluverðan tíma.
Klukkan rúmlega þrjú um nóttina lögðum við Bjarni svo af stað
frá Stórólfshvoli, og gekk ferðin greitt að Ægisíðu, þar sem leiðir
skildu. Höfðum við þá báðir hestaskipti og hvor fór sína leið. Var
ég feginn að hafa haft þvílíkan ágætismann og Bjarni var að
ferðafélaga þessa myrku nótt.
Við svonefnt Ægisíðugil, fyrir framan Ægisíðu, stakk hestur
minn við fótum og frísaði. Einhver geigur greip mig í bili, en ég
hugleiddi strax, að ekki skyldi ég láta það henda mig að missa
kjarkinn. Hafði ég loks að snúa hestinum út úr götunni og koma
honum svo áfram, en ekkert gekk mér meðfram ánni, því alltaf
var hesturinn að smástinga við fótum og frísa, þangað til ég var
kominn yfir Gunnugil fyrir ofan Hrafntóftir. Þá var eins og hann
losnaði við citthvert farg og var eftir það fjörugur og heimfús.
Um það lcyti, sem ég kom í Djúpós rofaði svolítið til í lofti.
Gekk mér ágætlega yfir ósinn og kom heim um fótaferðartima.
Var mín beðið með mikilli eftirvæntingu, því sjúklingnum leið illa
og hann hafði mikla þörf fyrir mcðölin. Ég var líka búinn að vera
36
Goðasteinn