Goðasteinn - 01.03.1968, Blaðsíða 37

Hafliði Guðmundsson í Btíð:
Læknisfylgd
Það mun hafa verið 1906, að Jón Hjaltalín var læknir í Rangár-
héraði. Þá var það á jólaföstunni, að hans var vitjað að Hávarðar-
koti í Þykkvabæ til Friðriks Friðrikssonar, síðar kaupmanns í Mið-
koti. Lá hann þungt haldinn. Þórður í Hávarðarkoti sótti lækn-
inn. Var hann oft í þeim ferðum og þótti manna öruggastur og
því til hans leitað.
Oll vötn voru auð og vatnsmikil og þennan dag þykkt loft og
rigning. Ég, sem þessar línur rita, var fenginn til að fylgja lækn-
inum til baka og sækja um leið meðöl handa sjúklingnum. Var
farið að bregða birtu, þegar lagt var af stað. Þurfti læknirinn þá
að koma að Húnakoti í Austur-Þykkvabæ til sjúklings þar. Við
fórum því austur svonefnda Gljábakka. Þegar læknirinn kom út
í Húnakoti, var orðið aldimmt, jafnvel framar venju, því svo var
jarðdimmt, að tæplega varð greint vatn frá þurrlendi. Nú var
haldið austur að Hólsá og síðan upp með henni, að Djúpós, setn
þá var í fullum vexti. Ekki var þesslegt, að sæi yfir hann, vegna
dimmunnar. Jóni lækni mun hafa þótt nóg um að fara yfir Djúpós
í björtu, hvað þá við þessar aðstæður. Spurði hann mig, hvort ég
treysti mér til að fara yfir í þessu myrkri. Sagðist ég treysta mér
það með guðs hjálp.
Við lögðum nú út í vatnið. Sagði ég Jóni, að hann skyidi fylgja
hesti mínum eftir, straummegin. Báðir vorum við á traustum og
Goðasteinn
3)