Goðasteinn - 01.03.1968, Blaðsíða 53

Vilhjálmur Ólafsson frá Hvammi:
Hlið milli hríða
Veturinn 1907 þurftum við tveir félagar, ég sem þetta rita, og Stef-
án Jónsson frá Hellum í Landsveit, að komast suður til Reykja-
víkur í atvinnuleit á vertíðinni. Ekki var þá um annað að tala en
að ferðast fótgangandi, hvernig sem viðraði.
Nú hittist svo á, að hin mesta ótíð hafði staðið yfir, snjóakaf
°g harðindi og stundum blotar og umhleypingar, en ekki þýddi að
setja það fyrir sig. Við ákváðum að leggja af stað viku af góu,
ef veður leyfði, og fréttist það um sveitina. 1 Lunansholti í Land-
sveit var þá aldraður vinnumaður, Bjarni Björnsson, sem þurfti
að komast suður; vanur að stunda eyrarvinnu í Reykjavík á ver-
tíðum. Bjarni gamli kom nú að máli við okkur Stefán og grátbað
okkur um að leyfa sér að fylgjast með okkur til Reykjavíkur. Þetta
lagðist afar illa í okkur Stefán; álitum Bjarna ekki færan um að
fara þessa leið fótgangandi í slíkri færð og þeim veðraham, sem
þá var. Hann var alla tíð þungfær göngumaður og nú kominn á
cfri ár, slitinn af erfiði. Þó varð það úr, að hann yrði samferða.
Nú var lagt af stað á tilsettum tíma, viku af góu, í allgóðu veðri.
Við vorum reiddir út á Kambsheiði í Holtum. Þar stigum við af
hestunum og tókum byrðar okkar á bakið, sem vógu 40 pund hjá
hverjum. Það var fatnaður til vertíðarinnar og viku nesti, því
tnaður gat orðið veðurtepptur heila daga, ef illa viðraði. Þá voru
peningar af skornum skammti, og allt varð að spara.
Goðasteinn
5i