Goðasteinn - 01.03.1968, Blaðsíða 69

í síðasta Kötluhlaupi 1918 tók af brúna á Hólmsá í Skaftártungu.
Varð þá að fara ána á aurunum suð-suðvestur af bænum Hrísnesi,
sem stóð þá svo að segja á eystri árbakkanum.
Hólmsá er með meiri jökulvötnum landsins. Hún er mjög straum-
þung á nefndum stað, svo eigi var leggjandi í hana nema dugnaðar-
hestum, vönum vötnum. Þó tefldu sumir ferðamenn á nokkuð tæpt
vað með það. Gömlu, góðu vatnahestarnir munu nú vandfundnir,
kannske allir fallnir í valinn. Að vísu er gott að þurfa nú ekki að
etja þeim í straumþung jökulvötn, en mikill sjónarsviptir er að
þeim, þetta voru hetjur til líkama og sálar, þegar þeir voru vei
hald.nir og nutu sín, en það vildi vera upp og ofan.
Ég ætla nú að segja ykkur eina sögu af afreki vatnahests, þar
sem ég sjálfur var með í för. Kannske finnst sumum sagan ósenni-
leg. Þeir um það, en sönn er hún engu að síður. Hcstinn þekkti ég
aðeins af afspurn, þar til atvikin höguðu því svo, að ég kynntist
honum og það svo eftirminnilega, að aldrei gleymi. Nær 50 ár
Goðasteinn
67