Goðasteinn - 01.03.1968, Blaðsíða 42

Guðjón Þorsteinsson
frá Berustöðum:
Minningar
Eitt það fyrsta, sem mér er minnisstætt frá ungdómsárum mínum,
er frá 1896 (jarðskjálftaárinu), þá var ég 8 ára. Við vorum vakin
og farið með okkur krakkana út um baðstofugluggann og farið
með okkur upp í Gerði, í heyhlöðu, og var þar sofið í heyinu. Eitt
tjald var þó til.
Annað er mér minnisstætt frá sumrinu 1896, að Runólfur bróðir
mömmu skrifaði henni bréf og bað hana að taka af sér stúlku um
sumarið og leyfa henni að vera fram á haust. Hún var vinnukona
hjá honum í Norðtungu og hann komið heldur nærri henni, eins
•og oft hefur komið fyrir. Man ég, þegar hann kom með hana um
vorið. Varð hún eins og aðrir, í jarðskjálftanum, að flytja úr bað-
stofunni, og var búið um hana í tjaldinu úti á túni. Þar ól hún barn
sitt, og fór það allt vel. Var það piltur. Hann er og hefur verið á
Akranesi, mætur og merkur maður og heitir Friðjón. Um haustið
kom Runólfur og sótti stúlkuna og barnið, og varð hann að reiða
drenginn í fanginu austan úr Rangárvallasýslu og vestur í Borgar-
fjörð.
40
Goðasteinn