Goðasteinn - 01.03.1968, Blaðsíða 18

fjallafinka hafi í tvö skipti hreiðrað sig og komið fram ungum.
hér í Deildarárgili. Of langt mál yrði að telja upp alla flökku-
fugla, sem hér hefur orðið vart við, enda slíkar skýrslur aðeins
fyrir áhugamenn.
En ekki get ég stillt mig um að geta tveggja mjög fáséðra
fugla hér á norðurhjara heims. Hinn 24. maí 1959 sá ég fugl á
túninu hjá mér, mjög litfagran. En daginn eftir fékk ég greið'
svör við því, hver fuglinn var, þar sem dr. Finnur Guðmunds-
son kom til mín, og var fuglinn þá enn skammt undan. Þetta
var sem sé rósastari eða sturnus roseus. Hefur hann lítt sézt
hér á landi, enda langt að kominn, því að aðalheimkynni hans
eru á steppum Suður-Rússlands.
Hinum fuglinum náði ég ári síðar, 21. maí. Reyndist það vera
skopugla eða olus skops, ein minnsta uglutegund og vart stærri
en skógarþröstur. Hún á aðallega heima við Miðjarðarhaf frá
Spáni til Grikklands. Ekki veit ég nema um einn fugl af teg-
undinni, sem áður hefur sézt hér á landi, og var það í Vest-
mannaeyjum fyrir mörgum árum. Þetta tel ég eiginlega mcrkustu
flökkufuglana, sem ég hef orðið var við hér um slóðir, sérstak-
lega fyrir það hvað langt þeir voru að komnir.
Mjög væri það æskilegt, ef menn finna t. d. dauða fugla, sem
þeir ekki þekkja og geta ekki fengið þá tegundargreinda í ná-
grenni sínu, að gera sér að reglu að senda þá til náttúrufræði-
deildar Náttúrugripasafnsins í Reykjavík. Fyrir fræðimenn er það'
ekki svo lítill akkur að fá heimildir um sem flesta flökkufugla,
cr til landsins koma.
ÁHRIF LANDÞURRKUNAR Á FUGLALÍF
Allir þeir náttúruskoðarar, sem áhuga hafa á fuglalífi íslands,
hafa veitt því athygli að á vissum svæðum hefur fuglalíf tekið1
miklum breytingum síðari árin og mest á þann veg að sums
staðar hafa tegundir, er mikið var af, svo að segja horfið. Flest-
um er nú orðið ljóst, hvað víðast veldur þessum miklu breyt-
ingum, en það er stóraukin landþurrkun og ræktun og þar með
meiri umferð um svæðin. Sérstaklega á þetta við um fugla, er
16
Goðasteinn■