Goðasteinn - 01.03.1968, Blaðsíða 78

Þórður Tómasson:
Eftirhreyta um Ögmund á Auraseli
Sumir hafa nefnt Ögmund í Auraseli í Fljótshlíð síðasta galdra-
mann fslands, þó er ekki nema mannsaldur síðan hann féll frá,
1890. Síðast í haust hitti ég gamla konu, sem mundi vel hinn hára
þul frá elliárum hans í Ey í Landeyjum. Sr. Oddgeir Gudmundsen
og Eiríkur frá Brúnum gerðu Ögmund víðfrægan. Hjá Eiríki var
Ögmundur ofjarl jökulvatna, sem flæmdust um byggðir, bændum
til óþurftar. Auðvitað átti Ögmundur þar sín takmörk. Steinabænd-
ur undir Eyjafjöllum báðu hann að stemma stigu við hlaupunum
í Steinalæk. Ögmundur leit upp í lækjargilið, púaði í skeggið og
sagði, að púki væri í læknum, sem hann gæti ekkert átt við.
Einhvern tíma á fyrri búskaparárum Sigurðar Magnússonar á
Skúmsstöðum í Landeyjum braut Hólsá sér farveg austur úr ár-
bakkanum sunnan við Ártúnakot og færði allar engjar á Skúms-
stöðum undir vatn. Nefndist farvegurinn Valalækur. Þá var kom-
inn sá orðrómur á, að Ögmundur í Auraseli gæti veitt vötnum á
svo undarlegan hátt, að enginn skildi í. Sigurður á Skúmsstöðum
hitti Ögmund að máli og spurði, hvort hann gæti litið á Valalæk.
Litlu seinna kom Ögmundur að líta á vatnið, þar sem það brauzt
austur úr bakkanum. Hugði hann vandlega að og sagði síðan við
menn þá, er með honum voru: „Sjáið þið ekki andskotann hinum
megin á bakkanum? Ég snerti ekki á þessu.“
Mennirnir spurðu, hvað hann meinti. Hann svaraði: „Hvað
annað en karlinn hann Einar á Jaðri.“ Einar á Jaðri í Þykkvabæ
var greindarkarl og mun hafa verið talinn kunna meir fyrir sér en
almenningur.
76
Goðasteinn