Tíðindi Prestafélags hins forna Hólastiftis - 01.01.1975, Síða 36

39
KIRKJUSAGA
í lífi Vestur-íslendinga verið samofnir. Snemma fóru þeir
að huga að stofnun kirkju í hinum nýja heimi. Hið
evangiliska lúterska kirkjufélag íslendinga í Vesturheimi
var stofnað í júní 1785. Fyrsti forseti þess var séra ]ón
Bjarnason frá Þvottá í Álftafirði. Kona hans var Lára
Mikaelina Guðjóhnssen, dóttir Péturs Guðjóhnssens organ-
ista. Kirkjufélagið var hið fyrsta á ameriskri grund, sem
veitti konum kosningarétt og aðstöðu til embætta í kirkju-
legu starfi. Árið 1960 voru þrettán prestar starfandi hjá fé-
laginu og söfnuðir þrjátíu og tveir. Árið 1962 gekk félagið
inn í nýja lúterska kirkju í Ameríku.
Á sama tíma starfaði annað trúfélag, er hyggði á hinum
frjálslyndu trúarskoðunum unitara. Það var stofnað 1891
og stofnandi þess var Björn Pétursson, bóndi og alþingis-
maður frá Hallfreðarstöðum í Norður-Múlasýslu. Ekkja
hans hélt predikunarstarfi hans áfram að honum látnum.
Fyrsti forseti frjálslyndu kirkjunnar var séra Magnús Skafta-
son.
Kirkjuþingin vestra voru merkar stofnanir, þar sem fá-
tækir bændur tóku sig upp frá störfum sínum með ærnum
kostnaði til að fara langar leiðir og ræða dögum saman and-
leg mál kirkju sinnar.
Jafnan hefir gott samband verið milli kirknanna vestra
og heimakirkjunnar á Fróni. íslenzkir prestar farið vestur
til starfa í báðum kirkjufélögunum. Vestur-íslendingar hafa
sótt heim sitt gamla ættland og treyst vináttuböndin yfir
Atlantsála. Það var að vonum mikil eftirsjá á sínum tíma,
þegar þeir fluttu af landi brott. Mikill fjöldi fór af Norður-
landi. En þeir stækkuðu ísland. Sú er reynzlan, að hin ís-
lenzka arfleifð dugar með ágætum í þjóðasamsteypu Norður-
Ameríku. Það er íslendingum sigur hvar í heimi, sem þeir
búa, að sæmd er að þjóðerni þeirra. Hlýja kveðju sendir
norðlenzk byggð vestur til vina og samlanda ásamt ósk um
framhald á uppbyggingu nýja heimsins öld eftir öld.
Guð b'lessi Vestur-íslendinga.