Vísir - 17.06.1944, Blaðsíða 25

VÍSIR
ÞJiÓÐHÁTÍÐARBLAÐ
25
V erksmið j umar
á BarÓnSStíg 2, Reykjavík.
Brjóstsykursgexðin Nói hi. — Sápuverksmiðjan Hreinn h.f.
Súkkulaðisverksmiðjan Sirius h.f.
Þegar komið er inn á hornið
á Skúlagötu og Barónsstig i
Reykjavík, blasir við þriggja
hæða stórhýsi, 50 metra langt
og 14 metra breitt. Þetta hús
var reist á árunum 1933 og 34
yfir þrjú verksmiðjufyrirtæki,
Brjóstsykursgerðina Nóa, Sápu-
verksmiðjuna Hrein og Súldui-
laðiverksmiðjuna Sirius.
I þessum verksmiðjum, sem
reknar eru undir sameiginlegri
stjórn, vinna samtals um 40
manns.
Brjóstsykursgerðin Nói h/f.
Þessi verksmiðja var stofnuð
árið 1920 og starfaði fyrst um
sinn á Óðinsgötu 17, í tveim her-
bergjum, með næsta ófullkomn-
um tækjum og útbúnaði. Voru
framleiddar 6 tegundir af
ibrjósisykri, sem brátt náði vin-
sældum. Ekki leið á löngu þar
til fyrirtækið óx upp úr þeim
þrönga stakki, og var þá reist
verksmiðjuhús á Smiðjustíg 11.
Þar voru stórum betri húsa-
kynni og jókst nú starfsemi og
framleiðsla að miklum mun.
Var þá tekið að framleiða saft-
ir, sojur og gosdrykki, en verk-
smiðjan hafði þá keypt gos-
drykkj averksmiðj una Kaldá.
Þessa verksmiðju seldi Nói öl-
gerðinni Agli Skallagrímssyni
árið 1934, er verksmiðjan var
flutt í hið nýja stórhýsi.
Verksmiðjan framleiðir nú
brjóstsykur, karamellur, kon-
fekt og margt fleira, er að sæl-
gætisgerð lýtur. Er verksmiðjan
rekin af miklum myndarskap
og njóta fmmleiðsluvörur henn-
ar mikilla vinsælda um land
allt.
Sápuverksmiðjan Hreinn h/f.
Sápuverksmiðjan var fyrst
rekin í Skjaldborg við Skúla-
götu og er eitt af elztu iðnfyrir-
tækjum Islendinga. Eigendur
Nóa keyptu hana árið 1930 og
ráku á sama stað, unz hið nýja
hús var fullgert. Jafnframt voru
keyptar nýjar vélar til verk-
smiðjunnar og útlendur sér-
fræðingur fenginn til aðstoðar
við framleiðsluna.
Framleiðslan óx brátt í hönd-
um hinna nýju eigenda, enda
varð markaður skjótt nægur og
góður. Fyrst í stað hefðu lands-
menn tæplega viljað trúa því, að
innlend sápa gæti staðið hinni
erlendu á sporði. En Hreinn
sýndi það brátt, að galdurinn
var ekki annað en sá, að vanda
jafnt til innkaupa á erlendu hrá-
efni og lil sjálfrar framleiðsl-
unnar.
Nú óttast enginn íslenzka
sápu, enda hafa síðan komið
fram aðrar sápuverksmiðjur og
samkeppni skapazt inn á við
eigi siður en út á við. En sam-
keppnin heldur framleiðslunni
vakandi, enda hefir Hreini tek-
izt að halda þeirri forystu, er
hann upphaflega tók að sér í
innlendri sápuframleiðslu.
Hreinn framleiðir fjölda
hreinlætisvara, svo sem alls-
konar sápu (kristalsápu, græn-
sápu, stangasápu og margar teg-
undir af handsápum), allskonar
kerti, skóáburð og gólfáburð,
fægilög, ræstiduft, vagnáhurð,
og loks sjálfvirka þvottaduftið
„Hreinshvítt“, scm hefir rutt sér
mjög til rúms á íslenzkum
markaði.
Þessi verksmiðja hefir sýnt,
að Islendingum er siður en svo
ókíeift að keppa við erlenda
framleiðslu um heimamarkað-
inn og það án óhæfilegrar opin-
berrar verndar.
Súkkulaðiverksmiðjan
Sirius h/f.
Verksmiðjan var upphaflega
danskt fyrirtæki, eign hins
þekkta firma Galle & Jessen í
Kaupmannahöfn, og starfrækt í
Fríhöfninni í Kaupmannahöfn.
Vegna imiflutningshafta hér á
landi og í öðrum viðskiptalönd-
um verksmiðjunnar, var að
mestu leyti teldð fyrir starfsemi
Jæssarar verksmiðju. Árið 1933
sömdu eigendur verksmiðjunn-
ar við Galle & Jessen um kaup
á verksmiðjunni og var hún sið-
an flutt hingað í ársbyrjun
1934. Hin nýja verksmiðja hér
hóf starfsemi sína í aprilbyrj-
un það ár í verksmiðjuhúsinu
á Barónsstíg 2. Þetta fyrirtæki
er nú orðið alislenzkt.
Súkkulaðiverksmiðjan Síríus
hefir alltaf framleitt hinar góð-
kunnu súkkulaðitegundir, sem
hér hafa verið seldar með merki
liennar í fjölda mörg ár. Hvert
mannsbarn á landinu þekkir:
Sirius súkkulaði (konsum),
Fánasúkkulaði og „3444“, sefn
allt er suðusúkkúlaði. Þar að
auki býr verksmiðjan til marg-
ar tegundir af átsúkkulaði og
iðnaðarsúkkulaði (Overtræk-
súkkulaði).
Það ber að fagna því, að slík
verksmiðja hefir verið flutt inn
í landið. Lýsir það djarfhug og
landið. Lýsir það djarfhug og
glöggskyggni eigendanna, að
kaupa hina dönsku verksmiðju
„með húð og hári“. Mun það
eíalaust hafa kostað drjúgan
skilding á sínum tíma, en nú á
tímum er það orðið ljóst, að
mikill innflutningur hefir spar-
azt, auk þeirrar vinnu, sem inn
i landið var flutt. Þvi að án
„konsum“-súkkulaðis hefðu is-
lenzkar húsmæður illa getað
verið.
7