Vísir - 17.06.1944, Blaðsíða 107

Vísir - 17.06.1944, Blaðsíða 107
VlSlR — ÞJÓÐHÁTÍÐARBLAÐ 107 Bókaverzlun Sigfúsar Eymundssonar. Bókavcrzkui Sigí'úsar Ey- inundssonar er fein df állrdelziu verzlUnUUi j)C'ssá bæjai', fenda cr liún stofnuð 187-i bg jiVí orðin 72 ói'a gömul. Það mæiti rita Itingt mál Uni stotnandann, SigfúS Eymúndsson bókbindára, Ijósmyndara og Iióksala, því að hann var einhver þekktasti börgari .Reykjavikur á sínum tíma og álirifamaður mikill þar §eni hahii bfeitti sér, endá var hámi máður fjölfróður, gáfaður bg niannkostamaður svo að áf bár. Hánn l'ézt 191 í flfestum harmdauði, því að hánn liafði verið manna vinsæiástur. Sigfús Eyniundsson gerðist úmboðsmaður hinnar svonefndu „Nörsku verzíunar“ í Reykja- vík 1870. Sú verzlun þreifst ekki, og var það ekki hans sök, en menn munu hafa gert sér talsverðar vonir um Samkeppni Norðmanna við dönsku verzlan- irnar, þótt ekki yrði úr. En starf hans i norsku verzluninni mun hafa orðið til jiess, að ýta hon- um út á verzlunarbrautina, að minnsta kosti stofnaði hanii bókaverzlun sína í liúsi sínu á horni Lækjargötu og Austur- strætis tveim árurn síðar og auglýsti i Þjóðólfi í ársbyrjun 1873, að hann myndi framvegis hafa allskonar bækur og rit á boðstólum. Það er vandálaust að geta sér jiess til, að saga Sigfúsar Ey- mundssonar myndi ekki liafa orðið löng, ef hann hefði ætlað að lifa eingöngu á bóksölu. En liann var jiá tekinn að stunda Ijósmyndagerð, og var hann um fjölda ára skeið eini ljósmynd- ari bæjarins. En jaliiJramt slundáði Jntnn JjókJiand, þfegar minnst vár að gfera að Ijós- myndastari'i, og þótti liann vaiidaður vferlunaður. IJúsið Lækjargala 2, þar scm nú er Skartgripavferzlun Árna B. Björnssonar og hljóðfæra- verzlun Sigriðar Helgadóttur var um Jangan aldur aðSetur Bókaverzlunar Sigfúsar Ey- mundssonar, feða frá stofnun liennar tit' ársins 1920, er hún var flutt í hús sitt við Aust- urstræti. Fyrst í stað var verzl- uninni ætlað lítið húsnæði, en hún lagði þvi meira húsnæði Ttndir sig sem hún óx meir. Undir áldamótin var hún búin að leggja undir sig allt hornið á stofuhæð, en á fefri liæðinni bjó eigandinn ásamt konu sinni. — Inngangurinn var þá ekki um hornið, heldur þar sem gfengið er inn í hljóðfærávferzlunina, en á horninu sjálfu var sýning- argluggi. Neðri myndin sýnir nokkurnveginn, hvernig jiá var umhorfs, og má greinilega sjá gamla jLækinn, sem jiá féll hinu- megin Lækjargötu og fyrir neð- an Stjórnarráðsblettinn til sjávar. Árið 1908 ákvað Sigfús lieit- inn að hætta rekstri bókaverzl- unarinnar, og varð það úr, að hún var seld Pétri Halldórssyni, sem jiá var við nám í Kaup- mannahöfn, og gerðist hann eig- andi hennar frá næstu áramót- um. En rúmlega ári síðar and- aðist Sigfús Eymundsson. Pétur Halldórsson rak verzl- unina áfram með litlum breyt— ingum, en tók þó að hafa nokk- ur afskipti af bókaútgáfu. Mun hann hafa haft hug á áð færá út kvíarnar, en það var erfitt sökum jiess, að hann átti ekki húsið sjálfur. Brátt skall svo heimsstyrjöld á, og var jiá ekki um annað að gera en að halda í horfinu. En nokkru síðar festi Pétur Halldórsson kaup í húsinu nr. 18 við Austurstræti, og 1920 var það byggt upp og lagað fyrir rekstur bókaverzlunarinnar.Var hún flutt þangað rétt fyrir jól- in 1920. Fékk bókabúðin alla neðri liæðina, en á efri hæð var geymslupláss fyrir forlagsbæk- ur og sömuleiðis í afhýsi að húsabaki. Forlagsstarfsemi Bókaverzl- unar Sigfúsar Eymundssonar hafði aukizt hraðstíga, frá jiví er Pétur Haldórsson tók við verzluninni. Lagði hann einkum áherzlu á útgáfu kennslubóka og fræðibóka, en jió var allmikið lagt upp af skáldritum og barnabókum. Reyndist Pétur hinn vándaðasti útgefandi, eins og í öllu, er hann tók sér fyrir hendur, og var yfirleitt ekki að sökum að spyrja, að jiað voru eigulegar og vandaðar bækur taldar, sem B. S. E. gaf út. Með- al þeirra má nefna Lesarkasafn Jóns Ófeigssonar, sem þá var alger nýjung hvað kennslubæk- ur snerti. Þá gaf verzlunin út allar fræði- og kennslubækur fyrir háskóla, menntaskóla og gagnfræðaskóla og einn- íg talsvert af bókum fyrir barnaskóla, þar til rikisútgáfa uámsbóka tók til starfa, og var þá lokið útgáfu éinkafyrirtækja á kennslubókum. Það væri verðmætt bókasafn, ef til væri allar fol’Iagsbækur bókaverzlunarinnar. En æði margar þeirra eru nú uppseldar, og margar hafa verið gefnar út í 2. útgáfu, sumar éinnig í 3. útgáfu. Árið 1932 opnaði verzlunin útibú í Austurbænum, á Lauga- vegi 34, undir nafninu „Bóka- búð Austurbæjar, B. S. E.“, og er jiað útibú enn rekið þar á sama stað. Pétur Halldórsson gerðist borgarstjóri Reykjavíkur árið 1935 og gegndi því starfi til dauðadags. Reyndist hann í því starfi ötull maður og drengi- legur, enda ákaflega vel met- inn, bæði af flokksmönnum sín- um og andstæðingum. Hann lézt á bezta aldri 1940, 53 ára gamall. Þegar Pétur Halldórsson gerðist borgarstjóri, tók Björn sonur hans við forstöðu verzl- unarinnar og rekur hana enn fyrir hönd móður sinnar. Meðal þeirra bóka, sem síðast hafa verið út gefnar hjá B. S. E., má nefna „Jórsalaför“, eftir guðf ræðipróf essorana Ásmund Guðmundsson og Magnús Jóns- son, sjálfsævisögu Indriða Ein- arssonar („Séð og lifað“), auk allmargra kennslubóka og barnabóka, meðal þeirra 2. út- gáfu af „Bláskjá14. Bókaverzlun Sigfúsar mundssonar hefir aðalumboð fyrir Fornritafélagið og fyrir Is- landskort landmælinganefndar. Eymundsenshúsið um aldamótin.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132
Blaðsíða 133
Blaðsíða 134
Blaðsíða 135
Blaðsíða 136
Blaðsíða 137
Blaðsíða 138
Blaðsíða 139
Blaðsíða 140

x

Vísir

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vísir
https://timarit.is/publication/54

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.