Vísir - 17.06.1944, Blaðsíða 100

Vísir - 17.06.1944, Blaðsíða 100
100 VÍSIR — ÞJÖÐHÁTÍÐARBLAÐ nefndir tveir: NorÖmaÖurinn Amund Helland og Þjóðverjinn Keilhack. Helland fór hér um flesta landshluta og gerði xnarg- ar stórmerkar athuganir. T. d. eru mælingar hans á vatns- magni og aurframburði jökul- vatna enn í fullu gildi. Hann kannaði fyrstur manna að nökkru ráði gosstöðvar Skaftár- eldanna (frá 1783) og teiknaði kort af gígaröðinni. I ritum lians um jarðfræði Islands (Khöfn og Kristjaníu 1882—86) koma fram margar nýjungar, en i flestöllum meginatriðum er liann .sammála þeim fyrirrenn- ara sinna, sem réttasta höfðu hugmynd um myndun landsins. Ilelland veitti fyrstur manna uppgötvunum Sveins Pálssonar þá alhygli, sem þær áttu skilið, og mættum vér Islendingar vel muna honum það. Lét hann birta nokkur af merkustu hand- ritum Sveins í árbók Norska ferðafélagsins 1881—83. Keil- hack fór hér fyrstu rannsóknar- ferð sína 1883, en fleiri síðan. Ilann lýsir ýmsu markverðu vel i ritgerðum sínum, en skjátlast mjög í ályktunum, taldi t. d. móbergsinyndunina eldri en blágrýtismyndunina. Þorvaldur Thoroddsen fór rannsóknarferðir um landið þvi nær hvert sumar frá 1881 til 98. Landkönnun og jarðfræðirann- sókn voru aðalverkefni hans, en liann safnaði einnig miklum fróðleik um gróður, dýr og þjóðina sjálfa. Hin siðari ferða- ár sín lét hann þó jarðfræðina ganga fyrir öðru. Er Þorvaldur kom til sögunnar, voru skoðanir vísindamanna, eins og fyrr var á drepið, ekki alls kostar sam- hljóða um meginþættina i jarð- sögu íslands, en voru þó mjög teknar að sveigjast til sama far- vegar.' Undirstaðan undir verki Þorvalds voru kenningar þeirra jarðfræðinga, sem gleggst höfðu Þorvaldur Thoroddsen. séð á undanförnum áratugum. Hann valdi og hafnaði og valdi rétt. Sjálfur gerði hann fjölda mikilsverðra jarðfræðiuppgötv- ana i öllum landshlutum og •félck fyrstur manna glöggt yfir- lit yfir allt landið. Þorvaldur felldi saman fróðleiksmolana — bæði sina og annarra — uin jarðfræði íslands i eitl kerfi, þár sem engar firrukenningar komust að. Ilann skrifaði feikn- in öll um jarðfræði landsins, bæði á íslenzku og erlendum tungum, miklu meira en nokk- ur maður annar hæði fyrr og síðar. í þremur stærstu og merkustu ritum lians á íslenzku: Landfræðisögu, Ferðahók og Lýsingu íslands, segir allnáið frá jarðmyndunum hér á landi samkvæmt kerfi hans, en um einstök atriði i hinum fjölþættu rannsóknum sínum ritaði hann fjöhnargar greinar í útlend vís- indarit. I mörgum ritum hans eru jarðfræðikort af ýmsum landshlutum, stórum og smá- um, einkum eldstöðvum og hraunum, en 1901 gaf liann út jarðfræðikort af öllu landinu. Var það miklu réttara og í stærri mælikvarða en þau, sem áður voru til (eftir Paijkull og Keilhack), en er þó nú úrelt að mörgu leyti. Stærsta og merk- asta bók Þorvalds á erlendu máli nefnist Geschichle der islándisclien Vulkane (Khöfn, 1922, að höfundi látnum) og er lýsing eldstöðva á íslandi og saga jarðelda frá landnámsöld. Sú bók er afar fróðleg um yngstu myndanir landsins, og hún var einnig skerfur, sem um munaði, til almennrar jarðelda- fræði. Laust fyrir aldamótin hóf Helgi Pjeturss (þá Pétursson) jarðfræðirannsóknir sínar hér á landi. Hann byrjaði á að at- huga fornar sjávarminjar á Suðurlandsundirlendinu nánar en áður liafði verið gert. En þar komst liann í kynni við mó- bergsmyndunina svonefndu, sem áður var getið og talin hafði veri§ mynduð fyrir ísöld. Árið 1899 fann Helgi í henni jökul- ruðning, sem orðinn var grjót- harður, á milli gosbergslaganna. Síðar fann liann ýmsar jökul- minjar í föstu bergi víða um móbergssvæðið og jafnvel ulan takmarka þess í efstu (yngstu) lögum hlágrýtismyndunarinnar. í Búlandshöfða á Snæfellsnesi fann hann steingerðar sjóskelj- ar og meðal þeirra tegund, sem lifir aðeins í ísköldum sjó. En jarðlagið, sem skeljarnar hefir að geyma, liggur undir þykkum myndunum úr grágrýti og mó- bergi. Þessar uppgötvanir, sem nú eru margstaðfestar af yngri jarðfræðingum, sanna ljóslega, að öll móbergsmyndunin og að auki efslu lög blágrýtismyndun- arinnar („gráa hæðin“) hafa lilaðizt upp, eflir að landið Helgi Pjeturss. liuldist jökli — m. ö. o. eru ís- aldarmyndanir. Þessi kenning hraut freklega í bága við kerfi Þorvalds Thoroddsens. Þor- valdur viðurkenndi hana aldrei, og frægð lians og myndugleiki tafði fyrir, að hún ryddi sér til rúms. Helgi Pjeturss liélt því fram fyrstur manria, að ísöldin hér á landi hefði ekki verið ó- slitinn fimbulvetur, heldur liefðu þá skipzt á jökultimabil og ísaldahlé. Nú er þetta full- sannað, eins og síðar mun getið. Allar hinar merkuslu jarðfræði- ritgerðir Helga eru skrifaðar á fyrsta tug aldarinnar. Skulu hér aðeins nefndar tvær: doktors- ritgerðin, Om Islands Geologi (Khöfn, 1905) og Island (i Handbuch der Regionalen Geo- logie, 1910). Á íslenzku hefir dr. Helgi ritað fremur fátt um jarðfræði, og er það skaði um slíkan vísindafrömuð og rit- snilling. Auk stóruppgötvana Helga Pjeturss liefir allmikið unnizt í jarðfræðirannsókn íslands síðan um aldamót. Hafa þar margir lagt hönd að verki, og eru engin tök á að geta nema mjög fárra úr þeim hópi. Guðmundur G. Bárðarson, einn af beztu jarðfræðingum, sem ísland hefir ált, og einnig dýrafræðingur, kannaði all- Guðmundur Bárðarson. rækilega ungar sjávarmyndanir á láglendi fyrir botni Faxaflóa og víðar, flokkaði þær eftir aldri og rakti breytingar sjódýralífs og sjávarhæðar frá lokum ís- aldar. Hann rannsakaði einnig Tjörneslögin og steingervinga þeirra, manna bezt, og fékkst við mörg önnur óskyld jarðfræði- verkefni. Meðal merkustu rita Guðmundar eru Fornar sjávar-. minjar við Borgarfjörð og Hvalfjörð (Akureyri 1923) og ritgerð á ensku um Tjörneslögin (Khöfn 1925). Eftir síðustu aldamót hafa jarðfræðirannsóknir hér á landi langmest beinzt að hinum yngri myndunum, móbergsmyndun- inni og enn yngri lausum jarð- lögum. Er nú margt orðið ljós- ara um eðli og sköpun móbergs- myndunarinnar en þá, er Helgi Pjeturss hafði fyrst beint rann- sókn hennar á rétta braut. Af ís- lenzkum jarðfræðingum, sem stuðlað hafa að þeirri framför, má nefna Jóhannes Áskelsson, Pálma Hannesson," Jakob Lín- dal, Trausta Einarsson, Þorkel Þorkelsson og Guðmund Kjart- ansson, en af útlendingum Dan- ina Niels Nielsen og Noe-Ny- gaard, Þjóðverjana Sapper, Knebel og .Reck og Bretana Peacock, Tyrrell og Hawkes. Á síðasta áratug hafa fundizt mjög fróðlegar minjar um ís- aldarhlé — leifar gróðurs og dýra milli jökulmyndana. Hefir Jóhannes Áskelsson fundið og rannsakað slíkar myncíanir á Snæfellsnesi og Tjörnesi, Þor- kell Þorkelsson við Elliðaárvog nálægt Rvílc og Jakob Líndal í Víðidal í Húnavatnssýslu. Hinar merkustu rannsóknir af allt öðru tagi liggja einnig eftir þessa jarðfræðinga (sjávar- minjarannsóknir Jóhannesar, hverarannsóknir Þorkels og jarðvegsrannsóknir Jakobs — svo að eitthvað sé talið). Undan- farin ár hafa verið gerðar all- víðtækar mælingar og atliuganir á jöklum. Af þeim rannsóknum fæst eflaust mikill fróðleikur um veðurfarsbreytingar, eðli \eldgosa undir jökli o. fl. Að þeim hafa unnið meðal annarra: Jón Eyþórsson (af liálfu Veður- stofunnar), Sigurður Þórarins- son og Jóhannes Áskelsson, ennfremur prófessorarnir Ahl- mann frá Stokkhólmi og Niels Nielsen frá Khöfn. — Ýmsir hinna útlendu íslandsfara, sem enn eru ótaldir, eru meðal merkustu jarðfræðinga álfunn- ar, en hafa ferðazt hér meir til að læra í skóla náttúrunnar en kanna ókunna stigu í jarðmynd- unum íslands.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132
Blaðsíða 133
Blaðsíða 134
Blaðsíða 135
Blaðsíða 136
Blaðsíða 137
Blaðsíða 138
Blaðsíða 139
Blaðsíða 140

x

Vísir

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vísir
https://timarit.is/publication/54

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.