Morgunblaðið - 13.03.1999, Qupperneq 69

Morgunblaðið - 13.03.1999, Qupperneq 69
MORGUNBLAÐIÐ MINNINGAR LAUGARDAGUR 13. MARZ 1999 69 ekki lengur verið 3 þínu eigin heim- ili. Pú varst afar þakklát að fá að vera á Mel og geta þannig verið sem næst Reynistað og fylgst með bú- skapnum og öllu sem var að gerast þar, en þar varst þú búin að vera í yfir 50 ár og vinna mörg verk. Oft hlýtur vinnudagur þinn að hafa verið langur, því margt fólk var í heimili og alltaf fullt af gestum. Þú gekkst ekki með kvíða að hlutunum, heldur röggsemi og kappi og hafðir einstakt lag á að láta krakka og ung- linga rétta hjálparhönd, baðst þá kurteislega og þakkaðir ævinlega fyrir. Ótrúlegur fjöldi unglinga var í sveit á Reynistað á árum áður og hlýtur þeim að hafa liðið vel, því þeir komu ár eftir ár og margir hafa haldið tryggð fram á þennan dag. Þú varst líka afar trygglynd kona og vinamörg, vildir hafa margt fólk í kringum þig, hafðir mikið gaman af að fá heimsóknir, þá gafst þú þér tíma til að setjast aðeins niður og spjalla. Allir voru jafnir í þínum aug- um, þú talaðir af virðingu við alla og máttir ekkert aumt sjá. Mér fannst ég alltaf eiga stóran stað í hjarta þínu þegar þú kallaðir mig nöfnu þína, eins og þú gerðir oftast. Alltaf var gaman að koma í sveitina og fá að vera um einhvem tíma, þú tókst mér alltaf opnum örmum. Oft fekk ég að sofa á bedd- anum fyrir aftan rúmið ykkar afa, enda vissir þú að mér fannst mikið öryggi í að fá að vera sem næst þér. Þú eldaðir svo góðan mat og alltaf voru til nýbakaðar kökur, en eftir- minniiegast er þó að alltaf hafðir þú „eftirmat". Amma koma aldrei í Krókinn án þess að koma með eitt- hvað gott handa okkur systrunum. Hún hafði þann sið að gefa öllum bamabörnunum páskaegg á páska- dag og þó ég væri orðin 18 ára á síð- ustu páskum fékk ég samt eitt egg. Amma var einstök kona og er ég mjög þakklát að hafa verið þeirrar gæfu aðnjótandi að búa í svo mikilli nálægð við hana að geta heimsótt hana í sveitina og notið samfylgdar hennar. Guð vaki yfir þér elsku amma og styrki afa á þessum erfiða tíma. Þín Guðrún Osp. Okkur systumar langar að kveðja þig elsku amma með fáeinum orðum og þakka þér allar yndislegu stund- irnar sem við áttum með þér, þar sem þú umvafðir okkur hlýju og kærleika. Alltaf áttir þú eitthvað handa okk- ur er við komum til þín, nammi var alltaf í dósinni þinni, alls konar kræsingar á borðum og síðast en ekki síst hlý orð sem þú áttir alltaf handa okkur. Við vomm alltaf vel- komnar í sveitina, fengum stundum að gista og þú dekraðir við okkur. Þú fylgdist alltaf vel með hvað við vomm að gera og hvattir okkur til dáða og hældir okkur óspart. Þú sagðir okkur svo margar skemmtilegar sögur frá því þú varst ung stúlka á Skaganum og í Reykja- vík og fræddir okkur um ýmislegt, enda vissir þú svo margt, hafðir les- ið mikið. Þú varst þó ekki bara í gamla tímanum, því þú fylgdist vel með öllum nýjungum og varst fljót að tileinka þér þær, t.d. fekkstu þér örbylgjuofn á undan flestum öðmm og poppaðir handa okkur, þú fékkst þér geislaspilara og diska, enda hafðir þú svo gaman af söng. Þú varst svo sjálfstæð og dugleg kona, jafnvel þótt sjónin væri nærri alveg farin og heilsu farið að hraka bjarg- aðir þú þér sjálf, gast sett kassettur í tækið þitt og hlustað á sögur og fréttir sem þú fekkst sendar frá blindrafélaginu, prjónað á okkur vettlinga o.fl. o.fl., enda varstu ekki vön að sitja auðum höndum, varst vanari að hjálpa öðram en láta hjálpa þér. Hafðu hjartans þakkir fyrir allt og allt. Elsku afi, guð styrki þig og blessi. Vertu yfir og allt ura kring með eilífri blessun þinni sitji guðs englar saman í hring sænginni yfir minni. (Sig. Jóasson fiá Presthólum) Margrét Helga og Bryndís Lilja. + Jón Þórarinsson fæddist á Hjaltabakka í Aust- ur-Húnavatnssýslu 6. ágúst 1911. Hann lést á Vífilsstöðum 3. mars sfðastliðinn. Foreldrar hans voru Sigríður Þor- valdsdóttir, f. 10. desember 1875 á Hjaltabakka, d. 17. maí 1944, og Þórar- inn Jónsson, bóndi og alþingismaður, f. í Geitagerði í Skagafirði 6. febrú- ar 1870, d. 5. september 1944. Systkini Jóns eru: Þorvaldur, f. 1899, skrifstofum., kvæntur Ragnheiði Brynjólfsdóttur frá Ytri-Ey, bæði látin; Ingibjörg, f. 1903, gift Óskari Jakobssyni, bónda, bæði látin; Brynhildur, f. 1905, gift Jóni Loftssyni, stór- kaupmanni frá Miðhóli f Skaga- firði, bæði látin; Aðalheiður, f. 1905, ekkja eftir Magnús Gunn- laugsson, hreppstjóra og bónda á Ytra-Ósi, Strandasýslu; Skafti, f. 1908, skrifstofum., d. 1936, var kvæntur Sigurbjörgu Sigurðardóttur frá Skuld í Vestmannaeyjum, d. 1992; Sig- ríður, f. 1910, dáin 1956, ógift; Hermann, f. 1913, d. 1965, úti- bússtjóri Búnaðarbankans á Blönduósi, kvæntur Þorgerði Sæmundsen, Blönduósi; Magn- ús, f. 1915, listmálari í Reykja- vík, kvæntur Vilborgu Guð- bergsdóttur; Þóra, f. 1916, d. 1947, var gift Kristjáni Snorra- syni, bifreiðastjóra á Blönduósi, d. 1990; Hjalti, f. 1920, fv. pró- fessor við Háskóla íslands og forstöðumaður handlæknis- deildar Landspitalans í Reykja- vík, kvæntur Ölmu Thoraren- sen, lækni. Jón kvæntist Helgu Halldóru Stefánsdóttur, f. 10. des. 1912 í Kambakoti í Vindhælishreppi í A-Hún., d. 22. ágúst 1989. For- eldrar hennar voru Stefán Stef- ánsson, bóndi í Kambakoti, og Salóme Jósefsdóttir. Fósturfor- eldrar Helgu Halldóru voru Fyrsta minning mín um Jón á Hjaltabakka er sú að brúnn og hvítur Landrover H-41 ók eftir götunni á Blönduósi. Seinna beind- ist þó hugurinn til dóttur hans, Þóru, og hafði Jón það á orði á jóla- dag 1977 þegar við Þóra giftum okkur að hátíð væri til heilla best. Með okkur Jóni tókust strax mikil og góð kynni og voru ófáar stundimar sem við Þóra dvöldum á Hjaltabakka ásamt elsta syni okk- ar Jóni Þór sem naut umhyggju afa síns í hvívetna og til að mynda lyfti hann ávallt gafflinum um leið og afi hans við matarborðið og gekk í sporin hans úti við. Jón Þór varð einnig að eiga eins spíru og afi hans í fjörunni. Hafði Helga oft orð á því hve gaman væri að fylgjast með þeim nöfnum. Jón naut þess að tefla enda mjög góður skákmaður og lærði ég það mikið af Jóni í skák að í dag veitir skákin mér ómælda ánægju. A sumrin nýttum við sumarfríin okk- ar á Hjaltabakka við heyskap og fleira og ef við urðum að einhverju liði var uppskeran ávallt mikið þakklæti. Það voru þung spor þegar Jón brá búi og kvaddi Hjatabakka í júlí 1981, skepnurnar síðar um haustið en sló engu að síður á létta strengi. Jón gat ekki verið iðjulaus og hóf hann að binda inn bækur sem hann hafði lært á Hvanneyri og stundaði hann þá iðju fram á síð- asta ár. Árið 1982 hóf hann að byggja sumarbústað niðri við sjó á Hjalta- bakka og dvöldu Jón og Helga þar eins og kostur var. A vorin var oft gaman að fylgjast með Jóni þegar hann fór að huga að verkfærunum Þuríður og Evald Sæmundsen á Blönduósi. Jón og Helga eignuðust fimm börn. Þau eru: 1) drengur, f. 31. júlí 1948, d. sama dag. 2) Þorvaldur Stefán, f. 6. des. 1949, verkfræðing- ur, kvæntur Arn- þrúði Einarsdóttur. Barn þeirra er Ei- ríkur, fósturbörn eru Magnús, Baldur og Guðný Ella. Son- ur hans af fyrra lijónabandi er Stefán Svan. 3) Sigríður Hrefna, f. 6. des. 1950, skrifstofumaður, dóttir hennar er Helga Berglind Snæbjörns- dóttir; unnusti Vilberg Tryggvason. 4) Þóra Þuríður, f. 6.júlí 1953, hjúkrunarfræðing- ur, gift Finnboga O. Guðmunds- syni. Börn þeirra eni Jón Þór, Ingibjörg og Guðmundur Helgi. 5) Hildur H., f. 29. sept. 1955, ís- lenskufræðingur, dóttir er Helga Theódóra Jónasd. Eftir að Jón lauk barnaskóla- prófi hóf hann nám við Bænda- skólann á Hvanneyri og útskrif- aðist þaðan sem búfræðingur árið 1931. Þá hófst starfsferill hans á jörðinni Hjaltabakka, fyrst ineð foreldrum sinum en hann tók siðan við búinu á Hjaltabakka sem hann byggði upp er árin liðu, m.a. 35 hekt- ara nýrækt, 1000 hesta hlöðu, 240 kinda fjárhús o.fl. Auk þess var hann með veðurlýsingar fyrir Veðurstofu Islands 113 ár. Arið 1981 hætti Jón sveitastörf- um og fluttist til Reykjavíkur og starfaði við bókband fram á síðasta ár. Jón sinnti ýmsum fé- lagsstörfum í sínu sveitarfélagi, var m.a. gjaldkeri slysavarna- deildarinnar Asa í Torfalækjar- hreppi 1954-72, gjaldkeri sjúkrasamlagsins 1945-70, í skattanefnd 1955-61 og í hreppsnefnd 1951-62. Utför Jóns fer fram frá Blönduóskirkju í dag og hefst athöfnin klukkan 14. sínum. Fór þá ekki á milli mála hvar hugurinn var. Jóni þakka ég fyrir það lífshlaup sem við áttum saman og votta ég bömum hans og barnabömum samúð mína ásamt öðrum aðstand- endum. Finnbogi Guðmundsson. Það var þremur áram eftir síðari heimsstyrjöldina að „yfirvaldið" á heimilinu kallaði son sinn á þrett- ánda ári á sinn fund og tjáði honum að eftir tvo daga færi hann í sveit því eins og hann vissi væri afi á Ey hættur að búa en þar hafði dreng- urinn verið í fjögur sumur. Nú hafði „yfirvaldið“ komið honum fyrir hjá Jóni föðurbróður hans á Hjaltabakka, þeim er við fylgjum í dag. Drengnum fannst þetta ekki góð tíðindi. Honum hafði alltaf fúndist Jón frændi þurr á manninn og ekki skemmtilegur en það átti eftir að breytast. Andmæli drengs- ins vora ekki tekin til greina enda honum tjáð að stutt væri á milli Hjaltabakka og „höfuðborgar" Húnvetninga. Ef honum leiddist gæti hann skokkað heim eitthvert kvöldið. Hann hefði hvort sem er gengið þessa leið heilan vetur í barnaskólann á Blönduósi. Sem betur fer var þetta tæplega fimm- tíu áram áður en Jón Baldvin gerði samninga við Evrópubandalagið fyrir hönd unglinga. Eftir tvo daga var drengurinn mættur á staðinn. Honum fannst strax að frændinn hefði sama álit á honum og hann hafði á frændanum. Lítið var talað þijá fyrstu dagana en þrátt fyrir það var fændinn búinn að kenna honum að mjólka þokkalega og einnig mannganginn. Frændi var mjög góður skákmaður eins og svo margir í ættinni. Hann var ömmu- bróðir Jóns L. Amasonar stór- meistara. Eins og gengur og gerist var drengurinn látinn vinna öll venjuleg sveitastörf er til féllu. Fljótlega gleymdist „höfuðborgin" eftir að frændinn trúði honum fyrir að fara flóann og flatimar og alveg út að Draugagili til að gæta lambanna. Það skyggði ekki á trúnaðinn að drengurinn fékk upp- áhaldsgæðinginn á bænum, Lýs- ing, sem var kominn vel yfir fenn- ingu, sex áram eldri en knapinn ungi. Þegar sauðburði lauk og búið var að rýja fékk drengurinn að reka á heiðina en það tók yfir þijá- tíu klukkustundir. Vora sumir orðnir framlágir er heim var kom- ið. Um sumarið keypti frændi land- búnaðarjeppa er svo var nefndur. Þá var kátt í kotinu. Fljótlega fékk drengurinn að reyna tækið en sjálfsagt ekki í þágu borðalagðra yfirvalda í dag. Við heyjuðum sam- an allt sem hægt var á túninu en frændi taldi sig þurfa meira hey fyrir veturinn. Fékk hann þá slægju á engjum Giljárbræðra og þá var skemmtilegur tími. Það var í byrjun júní að drengurinn spurði frænda hvort hann mætti ekki fara að tína kríuegg eftir mjaltir enda gott varp í landinu og drengurinn ekki óvanur því. Leyfið var auð- fengið enda báðir sólgnir í egg. Við tínsluna gleymdi drengurinn sér og undir morgun kom hann heim með um fjögur hundrað egg. Næstu daga var mikið borðað af eggjum og oft hló Helga, unnusta frænda, að okkur. Mörgum áram síðar hugsaði drengurinn, er þá var orð- inn fulltíða maður, að mörg lend- ingargjöld hefðum við sparað kríunum það haustið í löndum Faróanna. Eftir heyannir allar stakk frændi upp á því að skreppa til systur sinnar er bjó að Osi við Steingrímsfjörð. Við sæjum hvort sem er yfir flóann ef skyggni væri gott. Fóram við þangað og voram í góðu yfírlæti hjá Aðalheiði frænku og Magnúsi manni hennar. í þeirri ferð fannst mér frændi vera bráð- skemmtilegur og fyndinn. En allt hefur sinn endi. Birtu var tekið að bregða og haustið hlaut að vera í nánd. Og með haustinu fylgir skólaganga. Þá kom að því að drengurinn var jafn ófús að fara heim, eins og um vorið í sveitina, og var ekki laust við að sumir brynntu músum. Fraendi bað drenginn, um leið og hann kvaddi, að vera við um hádegið daginn eft- ir. Hann kom á tilsettum tíma og sagðist vera með kaupið. I þá daga vora unglingar aðeins matvinnung- ar en áður en drengurinn vissi af var fændi búinn að þrýsta í lófa hans seðlum er reyndust vera tvö þúsund krónur. Að svo búnu hvarf hann. Þetta vora miklir peningar þá. Það var kotroskinn drengur sem arkaði í sparisjóðinn til Her- manns frænda og þær hækkuðu tölumar í bókinni sem drengurinn átti. Fyrir var afrakstur lamba frá afa á Ey og svo nokkrar krónur fyrir hagalagða sem þá vora gulls ígildi. Skömmu eftir að Helga dó flutti frændi í Langagerðið. Síðustu árin heimsóttum við bræðurnir hann stundum og tókum spil saman. I þeim leik var frændi fylginn sér sem og í öðra. Drengurinn veit að frændi á góða heimkomu. Megi guð og góðar vættir fylgja honum og almættið blessa ástvini hans. Þráinn Þorvaldsson. Okkur langar með nokkram orð- um að minnast Jóns Þórarinsson- ar. Heimili Jóns og Helgu á Hjalta- bakka var annað heimili móður okkur, Sigríðar, frá níu ára aldri. Við fengum því að kynnast þessu góða fólki strax sem lítil börn. Þar sem við áttum heima á Blönduósi var alltaf stutt í sveitina. Dvöldum við þar mörg sumur auk annarra góðra stunda sem tengjast okkar bestu bemskuminningum. Við þreytumst aldrei á því að rifja upp skemmtileg atvik sem vora æði mörg og því hvernig Jón og Helga tóku uppátækjum okkar alltaf með jafnaðargeði. Það var því mikill missir fyrir okkur þegar þau ákváðu að flytjast til Reykjavíkur. Heimili þeirra í Hvammsgerði stóð okkur alltaf opið og hittum við þau eins oft og við gátum. Þegar við fluttum sjálfar til Reykjavíkur, hvor í sínu lagi þó, bjuggum við í Hvammsgerði til að byrja með. Jón eyddi öllum sumram í sum- arbústaðnum sínum á Hjaltabakka að frátöldu sl. sumri. Alltaf voram voram við velkomnar bæði í spjall og veiði. Þegar Jón var ekki sjálfur fyrir norðan gladdi hann ekkert meira en þegar við hringdum með fréttir um góða veiði við bústaðinn. Elsku Jón, það er okkur mikils virði að hafa kynnst manni eins og þér og ekki síður að börnin okkar náðu að kynnast þér. Þau höfðu alltaf jafn gaman af því að fara til Jóns bónda, eins og þau kölluðu þig, hvort sem var í sumarbústað- inn eða í Hvammsgerðið. Takk fyr- ir allt. Harpa og Helga. Hjaltabakki á Ásum er kosta- mikil jörð að landrými og hlunnind- um. Þar er útsýni mikið inn til hér- aðsins, en einnig blasir við breiður fjarðarbotninn og strandlengjan og fjöllin beggja vegna Húnaflóa. Þótt stundum gusti af norðaustri, býr náttúran í sínum margbreytileik yfir töfram, t.d. í atferli æðarfugls- ins sem bóndinn reyndi að hlúa að í hólmanum, eða á lognkyrrum vor- kvöldum þegar sólin flýtur á haffletinum og slær roðagulli á himin og haf sem renna saman í eitt í undramyndum kvöldroðans. Þarna var Jón á Hjaltabakka fæddur og uppalinn og þar vann hann nær allt sitt ævistarf, fyrst að búi fóður síns en síðan sem bóndi í fjóra áratugi. Jón lifði framfara- skeið í landbúnaði, enda stórbætti hann jörðina að ræktun og bygg- ingum. Hann var snyrtimenni, jafnt í búskap sínum og öðra því, sem hann lagði hönd að. Hann starfaði nokkuð að félagsmálum, var t.d. lengi í hreppsnefnd og gjaldkeri sjúkrasamlags, en þar bar fundum okkar sveitunganna fyrst saman á vettvangi félags- mála. Jón var töluglöggur með af- brigðum, með fágaða rithönd og vandaði allt sem hann lét frá sér fara. Jón var hlédrægur að eðlisfari og stundum fáskiptinn, sem breytt- ist mjög þegar nær honum var komið. Á góðri stund var hann hlýr og skemmtilegur viðræðu og kímni hans óbrigðul. Hann var lesinn, fróður og vel gefinn. Hann eignaðist góða konu, Helgu Stefánsdóttur, sem látin er fyrir um það bil tíu áram. Hún var dugmikil kona, sem allir bára hlýj- an hug til, er henni kynntust. Börn þeirra era myndarlegt fólk og ég tók eftir því að á meðan þau vora ung hafði Jón þau oft með sér á ferðum sínum eða við störf sín og sýndi þeim mikla nærgætni. Jón var alla tíð leiguliði bróður síns á Hjaltabakka og þarf ekki að efa að það hafi verið honum til raunar að eignast ekki jörðina. Líkur era til að staða jarðarinnar væri nú önnur ef bóndinn hefði átt sína jörð. Ef til vill hefur þetta einnig fiýtt fyrir því, að þau hjónin fluttu til Reykjavíkur fyi’ir um það bil tuttugu áram. Þar tók Jón til við að binda bækur og bar sú iðja vitni um sama handbragð og vand- virkni og flest þau verk sem hann vann. Eg kveð Jón með þakklæti fyrir kynni okkar og margvísleg sam- skipti og bið honum blessunar í nýjum heimkynnum. Við Helga flytjum bömum hans og vensla- fólki einlægar samúðarkveðjur. Pálmi Jónsson. JÓN ÞÓRARINSSON
Qupperneq 1
Qupperneq 2
Qupperneq 3
Qupperneq 4
Qupperneq 5
Qupperneq 6
Qupperneq 7
Qupperneq 8
Qupperneq 9
Qupperneq 10
Qupperneq 11
Qupperneq 12
Qupperneq 13
Qupperneq 14
Qupperneq 15
Qupperneq 16
Qupperneq 17
Qupperneq 18
Qupperneq 19
Qupperneq 20
Qupperneq 21
Qupperneq 22
Qupperneq 23
Qupperneq 24
Qupperneq 25
Qupperneq 26
Qupperneq 27
Qupperneq 28
Qupperneq 29
Qupperneq 30
Qupperneq 31
Qupperneq 32
Qupperneq 33
Qupperneq 34
Qupperneq 35
Qupperneq 36
Qupperneq 37
Qupperneq 38
Qupperneq 39
Qupperneq 40
Qupperneq 41
Qupperneq 42
Qupperneq 43
Qupperneq 44
Qupperneq 45
Qupperneq 46
Qupperneq 47
Qupperneq 48
Qupperneq 49
Qupperneq 50
Qupperneq 51
Qupperneq 52
Qupperneq 53
Qupperneq 54
Qupperneq 55
Qupperneq 56
Qupperneq 57
Qupperneq 58
Qupperneq 59
Qupperneq 60
Qupperneq 61
Qupperneq 62
Qupperneq 63
Qupperneq 64
Qupperneq 65
Qupperneq 66
Qupperneq 67
Qupperneq 68
Qupperneq 69
Qupperneq 70
Qupperneq 71
Qupperneq 72
Qupperneq 73
Qupperneq 74
Qupperneq 75
Qupperneq 76
Qupperneq 77
Qupperneq 78
Qupperneq 79
Qupperneq 80
Qupperneq 81
Qupperneq 82
Qupperneq 83
Qupperneq 84
Qupperneq 85
Qupperneq 86
Qupperneq 87
Qupperneq 88
Qupperneq 89
Qupperneq 90
Qupperneq 91
Qupperneq 92

x

Morgunblaðið

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.