Morgunblaðið - 13.03.1999, Síða 75

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
LAUGARDAGUR 13. MARZ 1999 75
SIGURÐUR
ÁSGEIRSSON
+ Sigurður Ás-
g-eirsson fædd-
ist á Reykjum í
Lundarreykjadal
28. aprfl 1910. Hann
lést á Sjúkrahúsi
Akraness 4. mars
síðastliðinn. For-
eldrar hans voru
hjónin Ásgeir Sig-
urðsson, bóndi á
Reykjum, f. 24.9.
1867, d. 4.8. 1934,
og Ingunn Daníels-
dóttir frá Kolugili í
Víðidal, f. 9.5. 1872,
d. 8.6. 1943. Bræður
Sigurðar voru: 1) Magnús, skáld
og ljóðaþýðandi, f. 9.11. 1901, d.
30.7. 1955. 2) Leifur, prófessor í
stærðfræði, f. 25.5. 1903, d.
19.8. 1990. 3) Björn, bóndi á
Reykjum, f. 8.1. 1906, d. 7.2.
1989. 4) Ingimundur, bóndi á
Hæli í Flókadal, f. 13.4. 1912, d.
11.9. 1985. Eiginkona Sigurðar
var Valgerður Magnúsdóttir,
frá Dölum í Fáskrúðsfirði, f.
8.11. 1912, d. 5.5. 1996. Foreldr-
ar Valgerðar voru Magnús Stef-
ánsson, bóndi í Dölum, f. 17.7.
1883, d. 8.7. 1963, og Björg S.
Steinsdóttir, kona hans, f. 25.7.
1889, d. 1.3. 1968. Börn Sigurð-
ar og Valgerðar eru: 1) Ásgeir,
kerfisfræðingur í Reykjavík, f.
6.4. 1937. 2) Björg, sérkennari á
Selfossi, f. 6.6. 1939,
gift Sveini J.
Sveinssyni lögfræð-
ingi, f. 15.5. 1933. 3)
Freysteinn, jarð-
fræðingur í Kópa-
vogi, f. 4.6. 1941,
kvæntur Ingibjörgu
S. Sveinsdóttur
lyfjafræðingi, f.
24.1. 1942. 4) Ingi,
prófessor í sagn-
fræði í Reykjavík, f.
13.9. 1946. 5) Magn-
ús, málfræðingur í
Reyhjavík, f. 2.9.
1957. Barnabörn
voru átta en tvö eru látin.
Sigurður ólst upp á Reykjum
og stundaði nám við Lauga-
skóla. Hann var lengst af bóndi,
ásamt bróður sfnum, og garð-
yrkjumaður á Reykjum en
dvaldi frá 1994 á Dvalarheimili
aldraðra í Borgarnesi. Sigurður
gegndi ýmsum trúnaðarstörfum
í sinni sveit, sat í hreppsnefnd
1946-1970 og í skattanefnd
1957-1962, var gjaldkeri
Sjúkrasamlags Lundarreykja-
dalshrepps 1947-1972 og bóka-
vörður Umf. Dagrenningar í
hartnær þrjá áratugi.
Sigurður verður jarðsunginn
frá Lundarkirkju í Lundar-
reykjadal í dag og hefst athöfn-
in klukkan 14.
Elskulegur afi minn er dáinn.
Með söknuð í hjarta rita ég þessi
orð til minningar um hann.
Afi minn var góður við bæði börn
og málleysingja, sérstaklega var
hann barngóður og talaði við börn
sem jafningja sfna, en aldrei niður
til þeirra, sem er sérstæður eigin-
leiki. Hann var ávallt afar kurteis
og háttvís og sýndi engum dóna-
skap eða yfirgang. Afi var mikill
bókamaður og að sama skapi fróður
um hin ýmsu málefni. Hann var líka
ávallt fróðleiksfús, fylgdist alltaf vel
með fréttum og gekk ávallt með
litla vasabók á sér til að rita hjá sér
þá fróðleiksmola sem á vegi hans
urðu og hann vildi halda til haga.
Hann naut þess líka að fræða aðra,
sérstaklega okkur barnabörnin.
Hann hafði líka tii að bera ótrúleg-
an innri styrk. Þessi styrkur kom
vel í ljós á síðustu árum hans, þegar
mörg þung högg dundu á honum;
fráfall elsku ömmu, missir sjónar og
ótímabær andlát beggja bræðra
minna með nokkurra mánaða milli-
bili. Afi var nokkuð sérvitur, eins og
fleiri í fjölskyldunni, þótt hann væri
kannski ekki alltaf tilbúinn að sam-
þykkja það.
En fyrst og síðast var afi einn
besti maður sem ég hef kynnst. Ein
besta minning mín um afa er ferð út
í ritfangaverslun þegar ég var 4 eða
5 ára gömul. Þegar afi var að borga
innkaupin sá hann hversu hugfang-
in ég horfði á eina skrautlega vasa-
bók og greip hana þá og bætti henni
við innkaupin. Afgreiðslukonan leit
þá brosandi á mig og sagði „Já, það
er gott að eiga afa“. Að mínu áliti
felast mikil sannindi í þessum fáu
orðum.
Fyrir öll þau ár sem ég naut ást-
úðar, þolinmæði, elsku og fræðslu
þinnar, hafðu þökk fyrir elsku afi.
Berðu ömmu og bræðrum mínum
kveðju mína. Við munum öll hittast
áný.
Ragnhildur Freysteinsdóttir.
Ástkær föðurbróðir minn og vin-
ur, Sigurður Ásgeirsson, er til
moldar borinn í dag. Ég hef þekkt
Sigurð alla ævi mína, en nánust
voru kynni okkar þau sumur, sem
ég var í sveit á Reykjum í Lundar-
reykjadal eða frá því að ég var sjö
ára til tólf ára aldurs. Afi minn, Ás-
geir Sigurðsson, og amma mín, Ing-
unn Daníelsdóttir, bjuggu á Reykj-
um og áttu þau fimm syni. Föður
minn, Leif Asgeirsson, stærðfræð-
mg, Magnús Ásgeirsson, skáld og
þýðanda, Björn, sem bjó sem bóndi
á Reykjum ásamt Sigurði og hans
fjölskyldu, og svo Ingimund, bónda
og fræðimann, sem bjó á Hæli í
Flókadal. Þeir bræður allir voru
virkir félagar í Ungmennafélaginu
Dagrenningu og létu öll framfara-
mál sig miklu skipta. Þeir eru nú
allir gengnir á fund feðra sinna.
Það var grafið í hlíð í bæjartúninu
á Reykjum vegna hlöðubyggingar
og kom þá í ljós kuml, væntanlega
af heiðnum manni. Þannig tengdist
nútíð og fornöld á þessum stað. En
það eru margir fleiri leyndardómar
á Reykjum. Þar er t.d. ekki fáanlegt
kalt drykkjai'vatn við bæjarhúsin
og fólk, sem elst þar upp fær ekki
tannskemmdir. Þar voru Vestlend-
ingar skírðir til kristni árið 1000,
þar sem var heit laug. Á efri árum
gekk Sigurður á hverjum degi til
Krosslaugar og baðaði sig. En eins
og Sigurður og Freysteinn, sonur
hans, skýrðu út fyrir mér er tækni-
lega óframkvæmanlegt, að Vest-
lendingar hafi verið skírðir í Kross-
laug vegna fjölda þeirra og þeirra
afkasta sem ná þyrfti við slíka
fjöldaskírn.
Ég veit ekkert, hvort það er fá-
gætt, að þroskaður maður, eins og
Sigurður, skyldi eiga alvörusam-
ræður við barn, eins og mig, en
hann fræddi mig um söguna, nátt-
úruna, heimsmálin, pólitík, trúmál
og yfirleitt allt sem skipti máli.
Annar þáttur í fari Sigurðar var hið
mikla umburðarlyndi, sem hann var
gæddur og sú ríka mannúð í garð
manna og málleysinga, sem hann
hafði.
Sigurður var aila tíð mikill rækt-
unarmaður. Hann og Ingimundur
bróðir hans byggðu gróðurhús og
ræktuðu tómata. Einnig var smá
skógræktargirðing á berangri í tún-
inu á Reykjum, þar sem Sigurður
setti niður nokkrar birkiplöntur.
Þær eru núna yfir 8 metra háar,
sem sýnir glögglega þann árangur,
sem hægt væri að ná á þessum slóð-
um.
Það var ágætt bókasafn á Reykj-
um, sem við krakkarnir lágum í, en
Sigurður var sílesandi alla ævi sína,
þar til hann missti sjón, og mundi
nærri því allt sem hann las. Það var
alveg hægt að fletta upp í honum,
sem alfræðiorðabók, því maður kom
aldrei að tómum kofunum hjá hon-
um.
Kona Sigurðar, Valgerður Magn-
úsdóttir, var honum mjög samhent.
Þau eignuðust fimm börn, sem öll
hafa haft frábærar námsgáfur.
í seinni tíð lenti fjölskylda hans í
mikilli sorg. Sigurður var orðinn
aldraður og hafði misst sjón, en sál-
arstyrkur hans var svo mikill, að
hann gat stutt aðstandendur til að
komast yfir þessa ei-fiðu tíma.
Sigurður var farsæll maður og
var sáttur bæði við Guð og menn,
þegar hann lést.
Ásgeir Leifsson.
Sigurður Ásgeirsson var hálfní-
ræður þegar fundum okkar bar
fyrst saman íyrir fjórum árum.
Hann var þá nýfluttur á Dvalar-
heimili aldraðra í Borgamesi ásamt
konu sinni Valgerði Magnúsdóttur.
Ekki voru þau umskipti honum að
öllu leyti ljúf, því helst vildi hann
dvelja áfram á sínum kæru æsku-
stöðvum, Reykjum í Lundarreykja-
dal. Þar var hann borinn og barn-
fæddur og hafði alið þar mestallan
aldur sinn. Sigurður var þó furðu
fljótm- að aðlagast nýjum heim-
kynnum og breyttum siðum, kunni
að meta elskusemi starfsfólksins,
nema nútímaleg smurning á brauð-
inu féll honum ekki í geð, fannst
smjörið naumt skammtað. Hugur-
inn leitaði þó ávallt fram í dalinn og
fóru þau hjón þangað eins oft og
kostur var og heilsa Valgerðar
leyfði, en hún lést 5. maí 1996.
Nokkru áður hafði sjón Sigurðar
hrakað og það varð honum þung-
bært, því hann var einstakur
bókaunnandi, en meðan Valgerðar
naut við hafði hún lesið fyrir hann.
Konu- og bókarlaus hélt hann þó
sinni sálarró, hafði oft verið án Val-
gerðar á vetrum, þegar hún var
fjarri við kennslu, en bókarlaus
sjaldnar. Þá kom hið óbrigðula
minni sér vel og hin mikla þekking
sem hann bjó yfir.
Aldrei var komið að tómum kof-
unum hjá Sigurði er hin margvís-
legustu mál bar á góma. Hann átti
auðvelt með að tjá sig á auðugu og
myndríku máli, hagyrðingur góður
og einnig samdi hann falleg lög við
snilldarþýðingar tveggja ljóða bróð-
ur síns, Magnúsar Ásgeirssonar og
við eitt kvæða Gríms Thomsens.
Eitt var það sem okkur greindi á
um í sambandi við bókmenntir, en
það voru Passíusálmarnir, þá kunni
hann ekki að meta. Annars voru
andleg málefni Sigurði hugleikin og
sérstaklega var hann áhugasamur
um kenningar dr. Helga Pjeturss
um drauma og framlíf á öðrum
hnöttum.
Sigurður var ættrækinn og mikill
vinur barna sinna og bamabarna.
Það var honum mikil eftirsjá og
harmur þegar Sigurður og Gunnar
Freysteinssynir, sonarsynir hans,
létust í blóma lífsins með skömmu
millibili.
Margar ferðir í Lundarreykjadal-
inn með Valgerði, Sigurði og afkom-
endum þeirra eru minnisstæðar.
Heimsóknir til vinafólks á Þverfells-
bæjunum, Brennu og Hóli voru
kærkomnar og gestrisni Lunddæl-
inga engu lík. í þessum ferðum var
Sigurður í essinu sínu, enda gæddur
ríkri kímnigáfu, margt skoplegt var
rifjað upp, brandarar látnir fjúka og
hlegið dátt.
Sigurður hafði í heiðri gamlar
hefðir frá uppvaxtarárunum og
gladdist þegar borið var á borð salt-
kjöt og baunir og soðkökur hafðar í
baununum að hætti Ingunnar móð-
ur hans húnvetnskrar. Góður rómur
var gerður að frásögnum hans um
forna búskaparhætti og auðvelt var
að ímynda sér lífið fyrrum í ljósleys-
inu í gamla bænum á Reykjum, sem
ennþá stendur í túninu fyrir ofan
nýja bæinn. En ekki var Sigurður
óhóflega áhugasamur um nútíma
tækni. Þannig var það eitt sinn á
góðviðrisdegi að gestkomandi á
Reykjum bað um strokjárn, sem
húsbóndinn vísaði fúslega á, en
spurði svo að bragði hvort ekki
hefði örugglega verið tunga í því!
Börnum Sigurðar, Ásgeiri,
Björgu, Freysteini, Inga og Magn-
úsi og fjölskyldum þeirra votta ég
innilega samúð. Vini mínum Ásgeiri
verð ég ævinlega þakklát fyrir að fá
að njóta vináttu foreldra hans, Val-
gerðar og Sigurðar.
Blessuð sé þeirra minning.
Ólöf Þórey Haraldsdóttir.
t Móðir mín og amma okkar, SIGRÍÐUR PÉTURSDÓTTIR, Langholtsvegi 28, Reykjavík, lést á Landakotsspítala fimmtudaginn 11. mars síðastliðinn. Ásgeir Guðnason, Sigríður Líba Ásgeirsdótt Guðmundur Ásgeirsson Embla Dís Ásgeirsdóttir ir,

t Kær vinur og frændi, HALLDÓR KRISTINN GUÐMUNDSSON, lést á Elliheimilinu Grund 3. mars. Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hins látna. Bestu þakkir til stjórnar og starfsfólks á Elli- heimilinu Grund fyrir frábæra aðhlynningu. Fyrir hönd aðstandenda og vina, Elínborg Guðmundsdótti r.
t
JÓN BJÖRNSON,
fyrrv. ræðismaður íslands í Minneapolis,
lést á heimili sínu 11. mars.
Matthildur Björnson
og fjölskylda.
t
Útför
ELIMARS HELGASONAR,
frá Skammadal f Mýrdal,
bónda að Hvammi í Holtum,
er lést 6. mars fer fram frá Marteinstungukirkju miðvikudaginn 17. mars
kl. 15.00.
Sætaferð frá BSÍ kl. 13, á Selfossi kl. 14.
Þið, sem viljið minnast hans, látið Marteinstungukirkju njóta þess.
Sigríður Pálsdóttir,
Sigurbjörg, Sveinn og fjölskylda.
t
Alúðarþakkir til ykkar allra, sem sýndu okkur
samúð, vináttu og hlýhug við andlát og útför
ástkærrar dóttur okkar,
EIRÍKU ELFU AÐALSTEINSDÓTTUR,
Eskifirði
Guðlaug Stefánsdóttir
Aðalsteinn Jónsson.
t
Hjartans þakkir til allra sem sýndu okkur samúð og hlýhug við andlát og
útför
VIGFÚSAR HELGASONAR,
frá Borgarfirði eystra,
Jóna H. Vigfúsdóttir og fjölskylda,
Hallgrímur Vigfússon og fjölskylda.