Skírnir - 01.01.1858, Blaðsíða 3

D.-ininörk.
FRÉTTIR.
5
frægt i *ögu Dana, eins og Flosahlaup ebr Grettishlaup hefir orfci&
i muunmælum Islendinga. Öllurn Dönum kemr ásamt um, a& svo
húib má eigi lengi standa; en hitt verba menn eigi ásáttir um,
hversu lengi standa megi svo búife, og þó allra sízt um þab, hvort
rát) skuli upp taka. Alríkismenn vilja fyrir hvern mun halda ríkinu
heilu á hófi, og vilja heldr til vinna, a& slaka& sé til vi& hertoga-
dæmin og þjó&verja, en a& allt komist í uppnám og ríkinu ver&i
hætta búin. — En nú skulum vér vikja til sögunnar.
23. febrúar var gengi& af þíngi Dana. þrem dögum á&r en
þetta var, kom bréf frá stjórn Dana til Stokkhólms, Lundúna,
Parísar og Pétrsborgar. I bréfi þessu segir, afe alríki Dana sé jafn-
mikil hætta búin af æsingum þeim, er upptök sín hafi einkanlega
hér á Nor&rlöndum, eins og af vi&skiptamálum þess vi& þjó&verja;
en æsíng þessi e&r uppgangsve&r er skæningskaprinn, og er hann
i bréfinu kalla&r skáldleg hugmynd e&r hugarbur&r, er sagan sanni,
a& aldrei hafi átt sér stafe i tilveru hlutanna; og enn fremr segir
þar: uþótt hugarbur&r þessi kunni a& vera hættulegr fyrir rikiö, þá
er þa& eigi sakir afls þess, er í honum býr, né vegna helgiskrú&a
þess, sem hann er í fær&r”. Nú er sagt, a& hversu vel sem sum-
um kynni a& lítast á hugarburfe þenna, þá sé þó naumast rá& fyrir
þvi a& gjöra. afc hann geti rutt sér alroenna þjó&braut hér á Nor&r-
löndum yfir allar þær torfærur og farartálma, er hann fyrir hitti.
þá er nú fyrst talife til, a& tveir sé konúngar, bá&ir kynsælir, og í
annan sta&, hversu ólíkar sé stjórnarskipanir allra þriggja landanna,
en þó einkum Danmerkr og Svíþjó&ar, þá sé og þjó&erni harla
ólíkt, ef vel sé afc gá&, og muni þafe bezt sannast, ef á þurfi afc
reyna. þá er þess og enn getifc, a& Nor&rlanda þjó&ir sé gætnar og
sta&lyndar, og muni því eigi vilja breyta háttum sinum, nema þær
vissi tyllilega, aö breytt væri til batnafcar. Si&an er lýst yfir því,
a& einíng ríkjanna sé eigi tilvinnandi, og sagt, a& svo líti danska
stjórnin og a& öllum líkindum konúngr Svía og Nor&manna á þetta
mál. uFyrir því vir&ist oss”, segir þar, t hugarbur&r þessi eigi geig-
vænlegr, ef hann fær eigi annarsta&ar frá líf og þroska, er hann
nú vantar.” þá er sagt, a& Nor&rlanda konúngar hafi breytt vitr-
lega, er þeir hafi eigi sett sig me& hnjám og hnúum gegn hugar-
slangri þessu, því í mörgum greinum sé þa& æskilegt og til sannar-