Skírnir - 01.01.1907, Blaðsíða 41

Rembrandt.
41
þegar er um getið, líkaði Rembrandt ekki eins vel við kenn-
arann eins og vini hans hafði gjört, þótti myndir hans
ekki nógu náttúrlegar og blátt áfram; hann sneri þvi
brátt heim aftur til Leiden og vann af miklu kappi til
að fullkomna sig sjálfur. Orlers nokkur, borgarstjóri í
Leiden um þessar rnundir, segir um hann, að hann á
þessum árum hafi unnið án afláts svo lengi sem dagsbirt-
an entist, en ekkert vita menn um vinnu hans fyrstu þrjú
árin eftir heimkomu hans til Leidens. Fyrstu tvær
myndir, sem menn vita um, málaði hann árið 1627, og
eru þær báðar til, önnur á málverkasafninu í Berlin, en
hin í Stuttgart. Hin fyrri sýnir gamlan, farinn mann,
sem situr við borð. Blöðum og reikningsbókum er hrúg-
að í kringum hann, og á einni skruddunni til vinstri
handar honum stendur digur peningapyngja, en beintfyr-
ir framan hann metaskálar. Hann heldur á kerti i vinstri
hendi, og leggur birtuna á peningahrúgu, við hliðina á
metaskálunum. Þó að myndin sé fremur vel máluð gat
samt engum, sem hana sá, dottið í hug, hvílík meistara-
verk mundu koma frá sömu hendi. Hin myndin sýnir
postulann Pál í dýflissu, og hafa báðar myndirnar sömu
kosti og galla: þær lýsa báðar skarpri eftirtekt málarans,
en einnig skorti á þori til að láta hana koma fram á
léreftinu.
En upp frá þessu vex orðstír hans fljótt. I febrúar
1628 kemur fyrsti lærisveinn hans til hans, og var Rem-
brandt þá að eins 21 árs gamall. Þessi lærisveinn varð
síðar mjög frægur sjálfur, því það var G e r a r d D o u.
Haim lærði hjá honum í þrjú ár, þangað til Rem-
brandt fluttist til Amsterdam. Orsakirnar til að Rembrandt
flutti búferlum frá fæðingarborg sinni voru margar. Fyrst
var það, að faðirhans dó 1630 og við það breyttist margt
og mikið í heimahúsum hans. Því næst var bezti vinur
hans, Jan Lievensz, farinn burtfrá Leiden, og loksins var
meira útlit til að afia sér fjár og frama í Amsterdam,
höfuðborginni og aðsetuistað auðkýfinganna, en í Leiden,.
sem um fram alt var háskólaborg. Rembrandt varð brátt