Skírnir - 01.01.1907, Síða 42

42
Rembrandt.
frægur fyrir andlitsmyudir þær er hann gjörði, af hinum
ríku borgurum í Amsterdam, og þó að hann í byrjuninni
tækist á hendur ferðir til höfuðstaðarins til að mála þess-r
ar myndar, þá varð það, er fram liðu stundir, of erfitt
fyrir hann og eyddi of miklum tíma. Hann ákvað þá að
fiytja algjörlega til Amsterdam, og hefir það liklegast
verið í tilefni af mynd, sem Dr. Clæs Pietersz Tulp hafði
pantað af sér og læknum þeim, er hlýddu á fyrirlestra
hans, til þess að hengja upp í skurðarstofu handlækna-
gildisins í Amsterdam. Myndin er kölluð »Anatomische
Les«; hangir hún nú á málverkasat'ninu í Haag og þykir
eitt af beztu málverkum meistarans. Hann málaði hana
1632, árið eftir að hann fiuttist til Amsterdam, og vakti
hún svo mikla eftirtekt og aðdáun, að hjá honum voru
pantaðar fleiri myndir en hann gat komist yfir að gjöra.
Lærisveinar streymdu einnig til hans úr öllum áttum.
En hann öðlaðist ekki einungis auðæfi og frægð á
þessum árum, heldur kom líka ástin í mynd fallegrar stúlku
og barði að dyrum hans.
Þegat' Rembrandt settist að í Amsterdam komst hann
hrátt í kynni við Hendrich nokkurn van Uijlenborch, sem
seldi inálverk og önnur listasmíði. Þeir urðu miklirvinir,
og lánaði Rembrandt honum peninga, því gjöfull var hann
og greiðvikinn. Að öllum likindum hefir hann fyrst séð
stúlku þá, er síðan varð eiginkona hans, Saskiu van
Uijlenborch, í húsi Hendrichs, því hún var frænka hans.
Saskia var ættuð frá Fríslandi; faðir hennar hafði verið
mikilsmetinn dómari i Leeuwarden, en þegar Rembrandt
kyntist henni voru báðir foreldrar hennar dánir. Hún
var um tvítugt, ljóshærð, bláeygð og brosleit. Rembrandt
fékk undir eins ást á henni og málaði og dró upp myndir
af henni, en svo var sannleiksást hans mikil, að ekki
hikar hann sér við á einni myndinni að láta sjá, að hana
vantar eina framtönnina og að tvær bólur eru á kinninni
á henni! *)
*) Þessi mynd er geymd í hinu konunglega málverkasafni i Dresden.