Skírnir - 01.01.1907, Síða 44

44
Rembrandt.
Hjónaband Rembrandts var ekki langt, en aí öllu má,
ráöa að það hafi verið farsælt, að svo miklu leyíi, sem
þau unnu hvort öðru hugástum. En hvort ráðdeildin
hefir verið að sama skapi mikil og ástin, er annað máL
Rembrandt var gefinn fyrir skart og var þar að auki
mjög svo örlátur. Hann hlóð dýrindis fötum og gersem-
um utan á Saskiu, og þó að hún væri eins glöð í vaðmáls-
kjóli og silki, ef hún að eins var nálægt elskhuga sínum,
þá hafði hún samt ekki lag á að halda í taumana. Hann
hafði yndi af að sjá hana vel búna og að vera sjálfur
prúðmannlega búinn; um það bera myndir þær vott, sem
hann á þessum árum málar af Saskiu og sjálfum sér.
A einni þeirra (sjá hér að framan) eru þau bæði og er
hún merkileg, ekki einungis fyrir hve vel hún er máluð,.
hve andlitin eru lifandi og litirnir fagrir, heldur líka fyr-
ir hve vel hún segir sögu þeirra hjóna fyrsta hjúskapar-
árið. Myndin er máluð um 1635, og er nú geymd á mál-
verkasafninu í Dresden. Á henni sést Rembravdt klædd-
ur sem riddari með sverð við hlið. Borðið, sem hann
situr við, er alsett kræsingum, kampavínið glóir í glasinu,,
sem hann heldur á í hægri hendinni. Vinstri hendinni
iieldur hann utan um Saskiu, sem situr á kjöltu hans, en
bæði snúa þau andlitunum að áhorfandanuin. Saskia eins
og hún situr þarna með skínandi augu ber með sér, að
hún nýtur þessa heims gæða af öllu hjarta og að hún
öldungis hefir gleymt öllum hinum ströngu kalvinsku
kenningum, sem hún fyrir ári siðan trúði á og henni
höfðu verið innrættar frá barnæsku. Hún hefir yfir höfuð
gleymt öllu og öllum fyrir þeim manni einum, sem hún
tilbiður. Ekki skín minni ánægja út úr andliti hans; það
er rétt eins og hann sé að fara með hið þekta erindi
eftir Luther: *)
»Wer nicht liebt Wein, Weib und Gesang,
der bleibt ein Narr sein Leben lang«.
) Með því að þessi staka er vanalega eignuð Luther höfiim vér
gjört hið sama, eu hún mun vera eldri og snúin úr ítölsku