Skírnir - 01.01.1907, Qupperneq 48

.48
Rembrandt.
megin, en minni hægra megin. í herberginu var arinn
;sem rauk; bæjarfulltrúarnir höfðu líka með sér reykjar-
pípur þegar þeir sátu á ráðstefnu, og eftir því sem árin
liðu döknaði myndin meir og meir, þangað til varla var
hægt að sjá hvað myndin átti að vera. Þetta skýrir,
hvers vegna hún var kölluð »De Nachtwacht«, því alt
;-sýndist myrkur.
I lok 18. aldarinnar fóru augun að opnast fyrir snild
Rembrandts og var þá myndin hreinsuð lítið eitt og flutt
í »het Trippenhuis«, þar sem geymdur var málverkasafns-
vísir borgarinnar. Þar fór vel um hana, en heldur var
það hættulegur staður fyrir svo mikinn dýrgrip, því kjall-
ari hússins var fullur af steinolíutunnum.
1886 var hún flutt á hið nyja málverkasafn, Rijks-
museum, þar sem gjörður var sérstakur salur fyrir hana.
Nú var myndin hreinsuð að nýju og sást þá, að hér
var ekki að ræða um nótt, heldur um bjartan dag.
Nafnið »De Nachtwacht« átti ekki við og komust
menn að raun um, að þetta mundi vera »kapitein Frans
Banningh Cock« með skotmenn sína á leið til skotæfinga.
Eins og lög gjöra ráð fyrir ganga liðsforingjarnir fremstir;
Frans Banningh Cock er iiár maður og mikill vexti, prúð-
mannlega búinn þó dökklæddur sé, en Willem van Ruiten-
burg er í ljósgulum silkifötum, sem ljóma í sólarljósinu.
Báðir líta þeir út fyrir að flnna til sín og fimleika manna
sinna og svo eru þeir miklir fyrir sér að bæði beinlínis
og óbeinlínis ber af þeim skugga á hina óbreyttu liðs-
menn. Á þessari mynd, sem á flestum öðrum myndum
Rembrandts, eru það litirnir sem mest hrífa a u g a ð , en
hin djúpi skilningur listamannsins á lyndiseinkunnum þeirra
manna, er hann málar, gagntekur hugann.
En hvað mundu skotmennirnir hafa kært sig um það,
þ)ó að þeir hefðu vitað, að þessi mynd mundi síðar talin
ein af frægustu myndum heimsins, fyrst ekki var hægt að
greina andlit þeirra á henni?
Enda spöruðu þeir ekki útásetningarnar og var afleið-
ingin sú, að tízkan, sem fyrir skömmu hafði talið hann