Skírnir - 01.01.1907, Síða 72

72
Kormakur og Steingerður.
þegar hún stóð á þreskildinum, og hann segir að þrá sín til hennar
muni ekki eldast meðan hanu lifi. Og aðra vísu kveður hann um
brámánann, sem skein á hann af ljósum brúnahimni, — um hvarma-
tunglsgeislann, sem verði þeim báðum að böli. — Tósti mœlti;
J>Stars/n gerist hún á þig«. Og Kormakur kvað um það, að hún
hefði ekki af honum augun. Hann segir að hún verði sór minnis-
stæð, eins og hún stóð þarna hjá Hagbarðshöfðinu og horfði á hann.
Nú ganga þær í skálann og setjast niður. Kormakur heyrir
hvað þær tala til yfirlita hans. Ambáttin kvað Kormak vera svartan
og Ijótan. Steingerður kvað hann vænan og að öllu sem bezt, »þó’
að eitt er lýti á, hárið er sveipt í enninu«. Kormakur kveður um
það vísu og segir að þessari stúlku verði hann að kynnast betur.
Ambáttin mæiti: »Svört eru augun, systir, og samir það eigi vel«.
Þetta heyrir Kormakur og kvað vísu : Víst hafi hann svört augu
og dökt hár, og fölleitur sé hann; en hann hafi þó stundum komið
sór eins vel við stúlkurnar og þeir sem fegri séu, því hann kunni
tökin á þeim.
Þeir voru nú þarna um nóttina. Um morguninn er Kormak-
ur reis upp, gekk hann til vatnkakka og þó sér; síðan gekk hann
til stofu og sá þar engan mann og heyrði mannamál í innri stofu
og snýr þangað; þar var Steingerður og konur hjá henni. Am-
báttin mælti til Steingerðar : »Hér fer nú hinn væni maður, Stein-
gerður«. Hún segir : »Víst er hann vasklegur maður«. Stein-
gerður kembdi sér; Kormakur mælti: »Viltu ljá mór?« Steingerður
rótti til hans; hún var hærð kvenna bezt. Ambáttin mælti :
»Þó mundir þú miklu kaupa, að kona þín hefði slíkt hár sem
Steingerður eða slík augu«. Kormakur kvað vísu. Hann segist
meta annað augað í umgjörðinni björtu þriggja hundraða, og hárið
sem hún greiði —- fimm hundraða. Húti verði dýr. — Ambáttin
mælti: »Jafnaðarþokki er með ykkur, en þó muntu dýrt meta
hana alla«. Og Kormakur kvað um það vísu. Hann segist meta
þessa mey, sem verði honum að grartdi, á við alt Island, Danmörk,
England, Irland og Húnaland. — Fleiri lönd mundi hann ekki í
svipinn úr landafræðinni sinni.
Tósti kom þar og bað Kormak gá nokkurs. Kormakur kvað
vísu. Hann segir að Tósti skuli taka hestinu sinn góða og þeysa
á honurn upp um hejðarnar. Hann geti slegið í hann. Sér þyki
þægilegra að skrafa við Steingerði, en að elta mórauða sauði um
afróttu. Vísan er svona :