Skírnir - 01.01.1907, Síða 77

Kormakur og Steingerður.
77
Briin gnýr bratta hanlrá
blalands Haka strandar ;
alt gjatfr eyja þjalfa
út li'Sr í stöð Víðis.
Mér kveðk heldr of Hildi
hrannbliks en þér miklu
svefnfátt; sörva-Gefnar
sakna munk es vaknak.*)
Vill nú Kormakur ekki annað en að þeir hverfi heim til Islands
aftur. Þeir láta í haf og fá harða útivist. Minnist þá Kormakur
stundum Tinteins og gerir gabb að honum. Þeir koma um síðir
utan að Miðfirði. Þeir kasta akkerum nær landi ; þeir sjá á land
upp hvar kona ríður. Kormakur kennir Steingerði og lét skjóta
báti og rær til lands, gengur skjótt frá skipi og fær sér hest, ríður
til móts við Steingerði og þegar er þau finnast hleypur Kormakur
af baki og tekur hana ofan og setur uiður hjá sér; hrossin ganga
frá þeim og líður á daginn og kemur að myrkri. bteiugerður
mælti: »Mál er að leita að hestum vorum«. Kormakur kvað lít-
ils mundi við þurfa og litast hann um og sér hvergi hrossin,
•en þau höfðu vafist í eiuu lækjarfari skamt frá því er þau sátu.
Nú fer nótt að hendi; taka þau á sig göngu og koma til lítils
bæjar og var við þeim tekið og veittur beini slíkur sem þau þurftu.
Um nóttina hvíldi sítium megin bríkar hvort þeirra. Kormakur
kvað vísu um það að nú hefðu hin reiðu örlög sett þau sitt hvorum
megiu bríkar og hvort þau ættu ekki heldur að ganga glöð í eina
-sæng. Steingerður kvað betur að eigi bæri saman fundi þeirra.
Kormakur kvað vísu og minti St.eingerði á að þau hefðu sofið
-saman í húsi fimm grimmar nætur og hefði hann legið hverja nótt
i rekkju sinni án allra faðmlaga og hugsað fátt. Steingerður mælti :
»Liðið er þetta og get eigi«. Kormakur kvað vísu :
Heitar hellur fljóta
hvatt sem korn á vatni,
— enn emk auðspöng ungri
óþekkr — enn bjöð sekkvisk,
*) Hakí = tækonungur; Haka hláland = sjór; eyja þjalfi — sjór;
Víðir = Ægir; hrannbliks Hildur og sörva-Gefn, kvenkenningar.